جیرجیرک یک حشره است که به راسته راست بالان تعلق دارد. 900 گونه از جیرجیرک ها وجود دارد که با توجه به ریخت شناسی و زیستگاهشان به چند دسته تقسیم می شوند.
جیرجیرک ها در سرتاسر دنیا یافت می شوند. آنها می توانند در اکثر زیستگاه ها دوام بیاورند از جمله: جنگلها، علفزارها، دشتها، مناطق سنگلاخی و غارها.
برخی از آنها زیر زمین زندگی می کنند. آنها بیشتر بخاطر صدایی که تولید می کنند معروف هستند. آنها نشانه خوش شانسی هستند و در گذشته در چین جیرجیرک ها را به عنوان حیوان خانگی نگهداری می کرده اند.
بیشتر گونه های جیرجیرک ها در طبیعت به وفور یافت می شوند. برخی گونه های جیرجیرکها به علت از دست رفتن زیستگاه هایشان آینده نامعلومی دارند(جیرجیرک ها نمی توانند پرواز کنند و اغلب با از بین رفتن زیستگاهشان آنها هم از بین می روند). به همین علت چندین گونه از جیرجیرک ها در معرض خطر قرار گرفته اند.
اندازه جیرجیرک ها بستگی به گونه آنها دارد. اغلب اندازه آنها بین 2.5 تا 5 سانت است.
جیرجیرک ها می توانند سیاه، قرمز، قهوه ای و یا سبز باشند.
بیشتر گونه های جیرجیرک ها بدنی تخت و دو بال غشایی دارند.
جیرجیرک ها یک جفت شاخک 2.5 سانتی دارند که به آنها feeler (احساس کننده) می گویند. آنها با شاخک هایشان حرکات شکار را تشخیص می دهند و پیدا کردن غذا را برایشان آسان می کنند.
آنها دید بسیار قوی دارند. چشمانشان(چشم مرکب) شامل تعداد زیادی لنز است که باعث می شود بتوانند تصاویر مختلفی را در یک زمان ببینند.
جیرجیرک ها یک سازه شانه مانند روی بالهایشان دارند که وقتی آنها را به هم می مالند یک صدای جیر جیر تولید می کند.
جیرجیرکها علاوه بر جذب جنس مخالف توسط تولید صدا می توانند صدای خاصی تولید کنند که نشانه ای برای مقابله با سایر نر هاست.
بیشتر جیرجیرکها روی زمین زندگی می کنند، اما برخی از آنها زیر زمین، داخل غارها و یا روی درختان زندگی می کنند.
اگرچه جیرجیرکها بال دارند ولی پرواز نمی کنند. آنها می توانند پرش ها یا مسافرت هایی با مسافت کوتاه توسط پرش های نامنظم انجام دهند.
جیرجیرکها همه چیز خوارند(گیاه و حشرات دیگر را می خورند). رژیم غذایی آنها شامل گونه های مختلف حشرات، قارچ ها و مواد گیاهی است.
جیرجیرکها در پاییز تخم می گذازند. تخم ها در طول فصل سرما گرم نگه داشته می شوند و با آغاز بهار نوزدان از تخم ها بیرون می آیند.
جیرجیرک ها دگردیسی ناقص دارند که شامل سه مرحله تکاملی است: تخم، لارو و حشره بالغ.
جیرجیرک ها هنگام رشد پوست اندازی می کنند. جیرجیرک های جوان نسخه مینیاتوری بزرگسالان هستند.
جیرجیرک ها طول عمر چندانی ندارند. در طبیعت می توانند تا بیش از یکسال عمر کنند.
تحقیقات علمی و آزمایشات انجام شده نشان می‌دهد مصرف حشراتی، چون ملخ و جیرجیرک نه تنها ضرر ندارد بلکه سرشار از پروتئین است و از دیرباز این حشرات در شهرهای سیرجان، نیشابور، سبزوار، کرمان و خراسان مورد استفاده قرار می‌گرفت.
پروتئین موجود در بدن این حشرات بیش از گوشت قرمز و سفید است و می‌توانند به عنوان مکمل پروتئینی در سبد غذایی مردم قرار گیرد.
با توجه به وجود میکروب‌های متعدد در بدن حشرات، با پختن و سرخ کردن، آلودگی‌ها از بین رفته و می‌تواند فواید بسیاری داشته باشند.
