زنبور,قیمت زهر زنبور,ارزش زهر زنبور,پرورش زنبور عسل زهری 09198000513

یکی از نکات جالب در زنبور شناسی ، تفاوت های موجود در بین انواع زنبور های یک کلنی است. هر چند تمایز زنبور های داخل کندو در وظایفی که به آن ها محول شده است بیشتر نمود پیدا می کند اما در همان بدو تولد نیز تفاوتهایی بین آن ها به وجود می آید که دانستن آن می تواند به درک بهتر تفاوت در وظایف آن ها کمک نماید.

مدت زمان لازم برای رشد و نمو زنبور عسل از تخم تا حشره کامل که به آن دگردیسی می گویند، برای ملکه ۱۶ روز، برای کارگر ۲۱ روز و زنبور نر ۲۴ روز می باشد.

ملکه، مادر همه زنبورها کلنی و به عنوان مهم ترین و با ارزش ترین افراد کندو شناخته شده است. ملکه از تخم بارور یا لارو ماده جوان کم تر از ۳ روز به وجود می آید. سلول های ملکه معمولا به صورت عمودی در سطح و حاشیه شان ها ساخته می شود در صورتی که سلول های زنبورهای کارگر و نر به صورت افقی قرار دارند.

نوزادان ملکه شبیه کارگرها اما سریع تر از آنها رشد و به صورت زنبور کامل در می آید. ملکه در طول حیات خود فقط از شیر زنبور یعنی ژله رویال، تغذیه می کند. نوع غذا و زیاد بودن مقدار و کیفیت آن باعث می شود که ملکه به تمام معنا کامل و دستگاه تولید مثل کامل داشته باشد. کارگرها پس از متولد شدن ملکه، عملا او را نادیده می گیرند اما خیلی زود جلب او می شوند و به تغذیه و تیمار او می پردازند.

ملکه باکره تقریبا نزدیک به یک هفته آماده جفتگیری می گردد و در یک روز آفتابی و معمولا بعدازظهرها از کندو خارج شده و در آسمان و در محل تجمع زنبورهای نر، حداقل با ۱۰ عدد زنبور نر جفتگیری کرده و در حالتی که اندام تناسلی آخرین زنبور نر به عنوان علامت جفتگیری در واژن آن است به کندو باز می گردد و دو روز بعد تخم گذاری را شروع می نماید.

 قصد داریم به تشریح مو و چشم زنبور عسل پرداخته و وظایف این دو قسمت از بدن زنبور عسل را بررسی کینم. همانطور که می دانید تمامی پوست زنبور عسل پوشیده از مو است و حتی برخی بر این باور هستند که مو در زنبور عسل دارای حس می باشد. همچنین چشم زنبور عسل بر دو نوع است. یکی چشم مرکب و دیگری چشم ساده. زنبور عسل دارای دو چشم مرکب و سه چشم ساده است که در مجموع دارای 5 چشم مرکب و ساده خواهد بود. وظایف این دو چشم با هم متفاوت هستند.

موهای بدن زنبور عسل خیلی مشخص و در بین زنبوران Hymenoptera به دلیل داشتن انشعابات جانبی متمایز می باشد. در عین اینکه اثر این موها کاملا شناخته نشده است، اما آنها به رشته های عصبی ارتباط دارند و از آنجا که اسکلت خارجی بدن زنبور عسل غیر حساس است بدون شک موها به عنوان دستگاه های گیرنده مکانیکی و تماسی یا لامسه عمل می کنند. بعضی از موها به عنوان دستگاه برقراری تعادل عمل می کنند و بدین وسیله زنبوران وضع خود را در رابطه با قوه ثقل مشخص می کنند. کارگران مسن غالبا مقدار زیادی از موهای بدن خود را از دست می دهند. اما اینکه این وضع در فعالیت های آنها اثر می گذارد یا نه مشخص نیست. عده ای موهای پرپشت و منشعب را در بدن زنبورهایapoidae  نشانه سازش فوق العاده آنها برای گرده افشانی گیاهان می دانند. این موها در ملاقات گل ها به نحو بهتری دانه های گرده را در خود نگاه می دارند که در هر حال زنبوران در مراحل بعدی آنها را از بدن پاک کرده و در روی اندام های مخصوص مثلا بند اول پای سوم جمع می کنند.

زنبور عسل مانند بسیاری از حشرات، دارای چشم های مرکب بزرگ می باشد. هرکدام از آنها مرکب از صدها واحد بینایی کوچک که Ommatidium نام دارد تشکیل شده است. هریک از این واحدها دارای عدسی خاص و بافت های حساس به نور می باشند. دید از طریق یک چشم مرکب به صورت موزائیک پدیدار می گردد. Ommatidiumی که مستقیما در خط سوژه قرار دارد آن را به وضوح می بیند. ولی چشم های ساده دیگر آن را به وضوح نمی بینند. چنین تصور می شود که زنبور عسل از هر سوژه ای به تعداد Ommatidium های هر چشم تصاویری از سوژه می بینند و هر حرکت مختصری توسط سوژه، به دقت مورد توجه زنبور قرار می گیرد و بدن ترتیب فاصله های نزدیک را خیلی دقیق تشخیص می دهند. چشم های زنبور عسل به نور پلاریزه، زرد، آبی متمایل به بنفش و ماوراء بنفش حساس است و نور قرمز را نمی بیند و اینطور تصور می شود که رنگ قرمز و رنگ سیاه از دید زنبور عسل یکی است و به صورت سایه های متغیری از خاکستری مشاهده می شوند. چشم های زنبور عسل نر در مقایسه با اندازه سر از چشم های زنبوران کارگر و ملکه خیلی بزرگتر است. زنبوران عسل همچنین دارای سه چشم ساده Oceil می باشند، اگر چه عمل چشم های ساده کاملا معلوم نشده، ولی تصور می شود که این چشم ها به تغییرات شدت نور حساس باشند که در عادات و رفتار زنبور عسل اثر می گذارد.

تغذیه زنبور عسل از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و باید به آن توجه شود. زنبوردار موظف است تا تغذیه لازمه کلنی را تامین کند تا مشکلی از این بابت برای کلنی به وجود نیاید. دلایل تغذیه کلنی و همچنین انواع تغذیه زنبور عسل در ادامه آمده است که می تواند مفید باشد.

تغذیه کلنی های زنبور عسل به دو منظور انجام می گیرد:

۱ . تغذیه جهت تکمیل پروتئین مورد نیاز کلنی

۲ . تغذیه جهت تامین انرژی مورد نیاز جمعیت

انواع تغذیه زنبور عسل

۱ . تغذیه تحریکی ملکه:

تغذیه تحریکی ملکه بعد از برداشت عسل پاییزه و به مدت یک ماه که شهد و گرده گل کمتر به کلنی آورده میشود انجام می گیرد.

۲ . تغذیه زمستانه یا تغذیه پاییزی کلنی های زنبورعسل:

این تغذیه بعد از برداشت عسل و آخرین مهاجرت کلنی های زنبور عسل برای زمستان گذرانی بوده و با شربت غلیط ( یک قسمت آب و دو قسمت شکر ) انجام می گیرد.

۳ . تغذیه بهاره کلنی های زنبورعسل:

این تغذیه با ورود اولین گرده گل به کلنی های زنبور عسل و تخمریزی ملکه در آخر زمستان و اوایل بهار انجام می گیرد.

۴ . تغذیه جهت تجویز دارو:

این نوع تغذیه بیشتر بر ای پیشگیری و درمان بیماری های مختلف زنبورهای عسل بالغ و یا نوزادان به کار می روند و معمولاٌ به صورت مایع، پودر، نوار دودزا و یا تصعیدی می باشند.

با تغذیه مناسب و به هنگام زنبور عسل قطعا شاهد مشکلات کمتری در داخل کلنی خواهیم بود. هرچند زنبوردار باید تمامی نکات را در تغذیه زنبور رعایت کند تا مشکلی در کیفیت عسل به وجود نیاید.

آیا می دانید که  تغذیه تکمیلی زنبورهای عسل به دلایل زیر صورت می گیرد:

۱ . تامین کمبود مواد غذایی زنبورها جهت سلامتی، رفتار طبیعی، رشد و نمو آنها.

۲ . آماده کردن کلنی برای بهره برداری کامل از طبیعت درجاهایی که جریان شهد و یا گرده گل کوتاه مدت است.

۳ . رساندن جمعیت کلنی به حد طبیعی و مطلوب برای انجام عمل گرده افشانی به نحو مناسب.

۴ . افزایش جمعیت کلنی ها در زمان هایی که با کمبود شهد و گرده مواجه هستند.

۵ . ازدیاد جمعیت کلنی ها در پائیز و بهار جهت تولید بچه کندوی مصنوعی.

۶ . حمایت از پرورش نوزادان و تداوم تخم ریزی در مواقعی که هوا طوفانی و نامناسب برای چرای زنبورها می باشد.

۷ . در موقع تولید ملکه و یا زنبور پاکتی که باید جمعیت کندوها بالا باشد.

۸ . نگهداری کلنی ها و طولانی نمودن فصل پرورش زنبورهای نر جهت جفت گیری با ملکه.

۹ . برای جبران جمعیت کلنی هایی که در سمپاشی گیاهان آسیب دیده اند.

۱۰ . تامین ذخیره غذایی به اندازه کافی برای زمستان گذرانی کلنی ها.

۱۱ . کمک به کلنی های ضعیف یا غارت شده به منظور تقویت و بازسازی آنها.

۱۲ . در مواقعی که مصرف دارو در کندو ضروری می باشد، می توان با مکمل ها مخلوط کرده و در اختیار زنبور های عسل قرار داد.

۱ – روش غذا دادن به زنبور
۲ – انواع شربت خوریها
۳ – تامین آب برای زنبور
۴ – تقویت کلنی های ضعیف در بهار
۵ – غارت و نحوه جلو گیری از آن
۱ – روش غذا دادن به زنبور
به طور معمول در سه موقع زنبور را تغذیه می نماییم :
۱ – از مهمترین موارد تغذیه در اواخر تابستان یا اوایل پاییز که هنوز هوا سرد نشده که مقدار شهد در طبیعت کم یا متوقف می گرد در صورتی که غذا کافی در کندو ها ذخیره نشده باشد بایستی آنها را تغذیه نمود. تا در زمستان ذخیره عسل داشته باشند .
اگر هوا سرد شود . نباید آنها را تغذیه ( شربت ) نمود چون زنبور نمی تواند آن را مصرف کند و شما باید قاب عسل به کندو داده شود .
۲ – بعضی اوقات کندوهائی که غذایشان را در زمستان مصرف کرده اند باید در اوایل بهار قبل از وجود شهد در طبیعیت تغذیه نمود.
۳ – در تابستان زمانی که در طبیعت شهد وجود ندارد و شما امکان کوچ دادن هم ندارید .
مواردی که بایستی کلنی ها تغذیه شوند :
۱ – تحریک زنبوران عسل جعت تولید مثل و پرورش نوزادان
۲ – در هر موقعی که ذخائر غذائی زنبورها کم شود و کلنی در معرض خطر گرسنگی قرار گیرد.
۳ – در مواقع مصرف دارو
۴ – در مواقع ایجاد کندوی جدید یا بچه کندو یا زنبور پاکتی.
۵ – در مواقع پرورش ملکه ( کندوهای شروع کننده ، خاتمه دهنده ، پرستار، جفتگیری )
۶ – در موقع تعویض ملکه

مهمترین غذا برای یک کندو یک یا چند قاب پر از عسل است ولی زنبورداران ترجیح می دهند که به جای عسل از آب شکر استفاده می نمایند.
غلظت شربت مورد تغذیه به زنبورها :
در مواقعی که مواد غذایی به اندازه کافی در کندو نباشد زنبور عسل گرسنه گردیده و نوزادان یعنی لاروها و شفیره ها را به خارج کندو منتقل می کنند . و غذای ملکه را کاهش می دهند تا تخم ریزی را کم و یا قطع کند.آنها همچنین نرها را از کندو خارج میکنند.
مقدار شکر و آب به عبارت دیگر غلظت شربت بسته به فصول و هدف ما تغییر می کند .
۱ – در بهار غلظت شربت شکر باید ۱ به ۱ ( یک کیلو آب و یک کیلو شکر ) باشد.
۲ – در پائیز ، غلظت شربت شکر باید ۲ به ۱ ( دو قسمت شکر و یک قسمت آب) باشد.
۳ – جهت تحریک زنبوران به پرورش نوزادان باید غلظت شربت ۱ به ۲ ( یک قسمت شکر و دو قسمت آب ) باشد .
نحوه تهیه شربت :
۱ – آب و شکر مورد نیاز را پیمانه کنید .
۲ – آب را که اندازه مقدار آن را اندازه گیری کرده اید روی شعله بجوشانید. پس از جوش آمدن آب ، حرارت را قطع کنید.
۳ – شکر پیمانه شده را در آن بریزید و به هم بزنید تاکاملاً حل شود و ته ظرف هیچ ذره ای از شکر باقی نماند.
۴ – در فصل سرد سال گه غلظت شربت بالا می باشد. برای جلوگیری از شکرک زدن یک قاشق غذا خوری اسید ستریک در مقابل هر ۲۵ کیلو گرم شکر به محلول اضافه کنید. اگر لازم باشد . در بهار از آنتی بیوتیک ( تترا سایکلین مخصوص زنبور عسل که از دامپزشکی ها تهیه می گردد ) به میزان ۱۰۰ گرم در ۱۰۰ کیلو شربت استفاده شود.

۲ – انواع شربت خوریها :
ظروف شربت خوری را به اشکال و اندازه های مختلف تهیه می کنند . در زیر چند روش تهیه شربت خوری و نحوه استفاده از آن شرح داده می شود
شیشه های درب پیچدار :
یکی از مهمترین راه های تغذیه زنبور عسل استفاده از شیشه های ۵/۲ الی ۵ لیتری است که به صورت معکوس روی قابهای کندو یا در روی قسمت سوراخ پرواز قرار می گیرد. ظروف شیشه ای از آن لحاظ انتخاب می شود که بخوبی قابل شستشو بوده و مقدار شربت داخل آن قابل رویت است. برای استفاده از این نوع شربت خوری ابتدا ظروف شیشه ای از شربت پر کرده و سپس درب فلزی پیچدار را سوراخ می کنیم برای سوراخ

کردن از میخی به قطر ۶/۱ میلیمتر استفاده می شود و در آن ۶ تا ۱۰ سوراخ می نمائیم قبل از قرار دادن در کندو ابتدا شیشه را معکوس کرده تا شربت اضافی خارج شود . سپس شیشه را معکوس در داخل کندو قرار می دهیم پس از قرار دادن شیشه یک طبقه خالی روی کندو قرار داده و درب کندو را می بندیم .
شربت خوری قابی :
شربت خوری قابی را از پلاستیک ، چوب ، فلز می توان ساخت . چنانچه از تخته ساخته شده باشد با پارافین یا موم ذوب شده ابتدا شکافها و سوراخها ی احتمالی را باید گرفت سپس در آن شربت ریخت و در داخل این شربت خوری ها توریهای سیمی به شکل ۷ به عنوان پلکان و یک تخته که در سطح شربت شناور و راست قرار میدهند تا از غرق شدن زنبور ها جلوگیری گردد.
شربت خوری قابی ابعادی به اندازه یک قاب می باشد و با برداشتن یک قاب از کندو جایگزین آن می گردد . اگر کندوی شما چند طبقه می باشد باید شربت خوری را در بالا ترین طبقه قرار داده شود تا به هنگام شربت دادن مجبور به برداشتن طبق نگردید .
یکی از مشکلات این شربت خوری حجم کم می باشد. که شما باید از تعداد بیشتری از این نوع شربت خوری در یک کندو استفاده نمایید.
شربت خوری بردمن :
شربت خوری بردمن از یک پایه چوبی یا پلاستیکی درست شده که در روی آن یک شیشه دهان گشاد درب پیچدار به حجم ۱ تا ۲ لیتر سوار می شود . قسمت جلوئی پایه که سوراخدار است در قسمتی از سوراخ پرواز و در صورتی که سوراخ پرواز محدود باشد در کنار کندو و مجاور سوراخ پرواز به داخل کندو مستقر می کنیم.
این نوع شربت خوری معمولا برای تغذیه مقدار کمی شربت ولی برای مدت طولانی به کار برده می شود .
شربت خوری بشقابی :
در بیشتر نقاط ایران از شربت خوری بشقابی استفاده می شود.این شربت خوری از هر نوع بشقابی ( پلاستیکی ، فلزی ، چوبی ، ملامین و . . . ) در بالای قابها قرار داده شده و در داخل آن شربت می ریزند. باید در داخل بشقاب مقداری شاخه خشک درخت یا برگ خشک کاج و یا لیف خرما قرار داد تا زنبور ها در محلول شربت غرق نشوند.
شربت خوری قوطی حلبی چهار لیتری :
قوطیهای حلبی چهار لیتری که دارای درب چرخشی کوچک هستند به عنوان شربت خوری مورد استفاده قرار میگیرند به این منظور روی درب چرخشی قوطی ۴ تا ۶ سوراخ کوچک ایجاد کرده به طوری که زنبور بتواند خرطوم خود را وارد آن کند . سپس روی درب چوبی فوقانی کندو سوراخ به قطر درب چرخشی ایجاد نموده و پس از پر کردن قوطی از شربت آن را وارونه روی سوراخ حاصل شده قرار میدهیم این نوع شربت خوری استحکام زیادی داشته و از آلوده شدن شربت جلوگیری می شود .اینگونه شربت خوریها برای تغذیه مقدار کم ولی برای مدت طولانی استفاده می شود .

۳ – تامین آب برای زنبور :
عده ای از زنبورهای چرا کننده مقداری آب در چینه دان خود به کندو حمل کرده و ذخیره می کنند . مصرف آب عمدتاَ برای رقیق کردن عسل به عنوان غذای لارو ها ، خنک کردن و مرطوب کردن کندو و تا حدودی

برای مصرف خود زنبور ها جهت تعادل فیزیولوژکی بدن آنها می باشد .
بهترین روش تامین آب ، مستقر کردن کندو ها در فاصله نزدیک به آبهای جاری تمیز و آری از آلودگی های شیمیایی مثل دریاچه ، نهر ، جوی و چشمه و غیر می باشد . در صورتی که اینگونه منابع در دسترس نباشد می توان از یک تانک آب بدین ترتیب استفاده نمود که در زیر شیر خروجی آن تخته ای را به طوری مورب قرار داده و در پایین آن تشتکی را مستقر نمود که آب در آن جمع شده و سرریز گردد . ضمناَ بهتر است روی تخته را با کونی پوشاند و داخل تشتک نیز قطعات چوب یا شاخه درخت را قرار داد تا زنبور ها بتوانند روی آن نشسته و آب بنوشند . یا اینکه در زیر شیر تانکر که به صورت چکه کنان باز است . یه ظرف بزرگ قرار داده و درون آن سنگ ریزه ریخت .
را دیگر تامین آب کلنی ها استفاده از انواع شربت خوریها است که در آنها آب ریخته و در اختیار زنبورها قرار داده می شود. گرچه این کار وقت گیر و پر هزینه است ولی برای مواقع بحرانی بسیار مفید است .
نکته مهم : اگر زنبورستان شما در نزدیکی دریاچه ، نهر ، جوی و چشمه می باشد . باید محل ساحل ( برخورد آب با خشکی ) آب افقی با موج کوتاه و کمی شن نرم داشته باشد . تا زنبور به راحتی بتواند آب خودش را تامین کند . اگر محل ساحل عمودی ویا آب با موج باشد . باعث افتادن زنبور در آب می گردد . چون زنبور نمی تواند به راحتی از آب بیرون بیاید بنا بر این تلف می گردد .

۴ – تقویت کلنی های ضعیف در بهار :
در فصل بهار اگر شما یه کندوی ضعیف دارید . باید به سرعت این کندو را تقویت کنید تا جمعیت بالا رفته تا شما در تابستان محصول خوبی از این کندو برداشت کنید .
راه های تقویت کلنی ضعیف :
۱ – تغذیه : با شربت ۱ به ۱ به صورت روزانه یا ۳ روز در هفته به میزان مصرف کلنی یکی از بهترین ره های تقویت همه نوع کلنی و همین طور کلنی های ضعیف می باشد.
۲ – تعویض ملکه : یکی از دلایل ضعف کلنی ها ملکه های پیر و فرسوده می باشد . اگر کلنی شما ملکه اش پیر و یا توان تخم گذاری خوبی ندارد بهتر است . ملکه کندوی خود را با یک ملکه جوان و از یه نژاد خوب تعویض کنید.
۳ – تقویت با قاب تخم : یکی از راه های این می تواند باشد که شما در چند نوبت در به مدت ۱۰ روز یک قاب پر از بچه در حال تولد را از یک کلنی قوی خود برداشته و به این کلنی داده تا با تولد نوزادان جمعیت بالا رود . در ضمن یک نکته را باید در نظر داشت که اگر این قاب بچه هایی هستند که چند روز آینده متولد می شود . جمعیت کندو به حدی باشد که توان گرم و متعادل نگه داشتن دمای فیزیولژیک مورد نیاز بچه ها را داشته باشند و در غیر این صورت بچه ها قبل از تولد بر اثر گرما یا سرما در حجره ها تلف می شوند .
۴ – دادن یک قاب زنبور : فقط در فصل بهار برای تقویت کلنی ضعیف به صورت جهشی شما یک قاب پر زنبور و بچه در حال تولد از یک کلنی قوی برداشته و مطمئن شود که ملکه همراه این قاب نیست ، سپس در کلنی ضعیف و در کنار دیواره کلنی گذاشته و بین این قاب و قابهای مابقی زنبورهای کلنی ضعیف چند پوکه بگذارید و کلنی را با شربت تغذیه نمایید . سعی کنید این کار را با آرامش انجام دهید . بعد از یک روز قاب را کنار مابقیس قابها گذاشت و با تکرار این عمل کلنی شما به صورت جهشی جمعیت اش بالا می رود و کلنی های قوی شما هم از ازدهام خارج شده و مانع بچه دادنشان می شود . البته به یک صورت دیگر هم این کار را می توان انجام داد و آن با پاشید شربت روی زنبوران قاب و زنبوران کلنی که باید دوباره عرض کنم که فقط در فصل بهار این کار را انجام دهید.

۱ – روش غذا دادن به زنبور
۲ – انواع شربت خوریها
۳ – تامین آب برای زنبور
۴ – تقویت کلنی های ضعیف در بهار
۵ – غارت و نحوه جلو گیری از آن
۱ – روش غذا دادن به زنبور
به طور معمول در سه موقع زنبور را تغذیه می نماییم :
۱ – از مهمترین موارد تغذیه در اواخر تابستان یا اوایل پاییز که هنوز هوا سرد نشده که مقدار شهد در طبیعت کم یا متوقف می گرد در صورتی که غذا کافی در کندو ها ذخیره نشده باشد بایستی آنها را تغذیه نمود. تا در زمستان ذخیره عسل داشته باشند .
اگر هوا سرد شود . نباید آنها را تغذیه ( شربت ) نمود چون زنبور نمی تواند آن را مصرف کند و شما باید قاب عسل به کندو داده شود .
۲ – بعضی اوقات کندوهائی که غذایشان را در زمستان مصرف کرده اند باید در اوایل بهار قبل از وجود شهد در طبیعیت تغذیه نمود.
۳ – در تابستان زمانی که در طبیعت شهد وجود ندارد و شما امکان کوچ دادن هم ندارید .
مواردی که بایستی کلنی ها تغذیه شوند :
۱ – تحریک زنبوران عسل جعت تولید مثل و پرورش نوزادان
۲ – در هر موقعی که ذخائر غذائی زنبورها کم شود و کلنی در معرض خطر گرسنگی قرار گیرد.
۳ – در مواقع مصرف دارو
۴ – در مواقع ایجاد کندوی جدید یا بچه کندو یا زنبور پاکتی.
۵ – در مواقع پرورش ملکه ( کندوهای شروع کننده ، خاتمه دهنده ، پرستار، جفتگیری )
۶ – در موقع تعویض ملکه
مهمترین غذا برای یک کندو یک یا چند قاب پر از عسل است ولی زنبورداران ترجیح می دهند که به جای عسل از آب شکر استفاده می نمایند.
غلظت شربت مورد تغذیه به زنبورها :
در مواقعی که مواد غذایی به اندازه کافی در کندو نباشد زنبور عسل گرسنه گردیده و نوزادان یعنی لاروها و شفیره ها را به خارج کندو منتقل می کنند . و غذای ملکه را کاهش می دهند تا تخم ریزی را کم و یا قطع کند.آنها همچنین نرها را از کندو خارج میکنند.
مقدار شکر و آب به عبارت دیگر غلظت شربت بسته به فصول و هدف ما تغییر می کند .
۱ – در بهار غلظت شربت شکر باید ۱ به ۱ ( یک کیلو آب و یک کیلو شکر ) باشد.
۲ – در پائیز ، غلظت شربت شکر باید ۲ به ۱ ( دو قسمت شکر و یک قسمت آب) باشد.
۳ – جهت تحریک زنبوران به پرورش نوزادان باید غلظت شربت ۱ به ۲ ( یک قسمت شکر و دو قسمت آب ) باشد .
نحوه تهیه شربت :
۱ – آب و شکر مورد نیاز را پیمانه کنید .
۲ – آب را که اندازه مقدار آن را اندازه گیری کرده اید روی شعله بجوشانید. پس از جوش آمدن آب ، حرارت را قطع کنید.
۳ – شکر پیمانه شده را در آن بریزید و به هم بزنید تاکاملاً حل شود و ته ظرف هیچ ذره ای از شکر باقی نماند.
۴ – در فصل سرد سال گه غلظت شربت بالا می باشد. برای جلوگیری از شکرک زدن یک قاشق غذا خوری اسید ستریک در مقابل هر ۲۵ کیلو گرم شکر به محلول اضافه کنید. اگر لازم باشد . در بهار از آنتی بیوتیک ( تترا سایکلین مخصوص زنبور عسل که از دامپزشکی ها تهیه می گردد ) به میزان ۱۰۰ گرم در ۱۰۰ کیلو شربت استفاده شود.

۲ – انواع شربت خوریها :
ظروف شربت خوری را به اشکال و اندازه های مختلف تهیه می کنند . در زیر چند روش تهیه شربت خوری و نحوه استفاده از آن شرح داده می شود
شیشه های درب پیچدار :
یکی از مهمترین راه های تغذیه زنبور عسل استفاده از شیشه های ۵/۲ الی ۵ لیتری است که به صورت معکوس روی قابهای کندو یا در روی قسمت سوراخ پرواز قرار می گیرد. ظروف شیشه ای از آن لحاظ انتخاب می شود که بخوبی قابل شستشو بوده و مقدار شربت داخل آن قابل رویت است. برای استفاده از این نوع شربت خوری ابتدا ظروف شیشه ای از شربت پر کرده و سپس درب فلزی پیچدار را سوراخ می کنیم برای سوراخ کردن از میخی به قطر ۶/۱ میلیمتر استفاده می شود و در آن ۶ تا ۱۰ سوراخ می نمائیم قبل از قرار دادن در کندو ابتدا شیشه را معکوس کرده تا شربت اضافی خارج شود . سپس شیشه را معکوس در داخل کندو قرار می دهیم پس از قرار دادن شیشه یک طبقه خالی روی کندو قرار داده و درب کندو را می بندیم .
شربت خوری قابی :
شربت خوری قابی را از پلاستیک ، چوب ، فلز می توان ساخت . چنانچه از تخته ساخته شده باشد با پارافین یا موم ذوب شده ابتدا شکافها و سوراخها ی احتمالی را باید گرفت سپس در آن شربت ریخت و در داخل این شربت خوری ها توریهای سیمی به شکل ۷ به عنوان پلکان و یک تخته که در سطح شربت شناور و راست قرار میدهند تا از غرق شدن زنبور ها جلوگیری گردد.
شربت خوری قابی ابعادی به اندازه یک قاب می باشد و با برداشتن یک قاب از کندو جایگزین آن می گردد . اگر کندوی شما چند طبقه می باشد باید شربت خوری را در بالا ترین طبقه قرار داده شود تا به هنگام شربت دادن مجبور به برداشتن طبق نگردید .
یکی از مشکلات این شربت خوری حجم کم می باشد. که شما باید از تعداد بیشتری از این نوع شربت خوری در یک کندو استفاده نمایید.
شربت خوری بردمن :
شربت خوری بردمن از یک پایه چوبی یا پلاستیکی درست شده که در روی آن یک شیشه دهان گشاد درب پیچدار به حجم ۱ تا ۲ لیتر سوار می شود . قسمت جلوئی پایه که سوراخدار است در قسمتی از سوراخ پرواز و در صورتی که سوراخ پرواز محدود باشد در کنار کندو و مجاور سوراخ پرواز به داخل کندو مستقر می کنیم.
این نوع شربت خوری معمولا برای تغذیه مقدار کمی شربت ولی برای مدت طولانی به کار برده می شود .
شربت خوری بشقابی :
در بیشتر نقاط ایران از شربت خوری بشقابی استفاده می شود.این شربت خوری از هر نوع بشقابی ( پلاستیکی ، فلزی ، چوبی ، ملامین و . . . ) در بالای قابها قرار داده شده و در داخل آن شربت می ریزند. باید در داخل بشقاب مقداری شاخه خشک درخت یا برگ خشک کاج و یا لیف خرما قرار داد تا زنبور ها در محلول شربت غرق نشوند.
شربت خوری قوطی حلبی چهار لیتری :
قوطیهای حلبی چهار لیتری که دارای درب چرخشی کوچک هستند به عنوان شربت خوری مورد استفاده قرار میگیرند به این منظور روی درب چرخشی قوطی ۴ تا ۶ سوراخ کوچک ایجاد کرده به طوری که زنبور بتواند خرطوم خود را وارد آن کند . سپس روی درب چوبی فوقانی کندو سوراخ به قطر درب چرخشی ایجاد نموده و پس از پر کردن قوطی از شربت آن را وارونه روی سوراخ حاصل شده قرار میدهیم این نوع شربت خوری استحکام زیادی داشته و از آلوده شدن شربت جلوگیری می شود .اینگونه شربت خوریها برای تغذیه مقدار کم ولی برای مدت طولانی استفاده می شود .

۳ – تامین آب برای زنبور :
عده ای از زنبورهای چرا کننده مقداری آب در چینه دان خود به کندو حمل کرده و ذخیره می کنند . مصرف آب عمدتاَ برای رقیق کردن عسل به عنوان غذای لارو ها ، خنک کردن و مرطوب کردن کندو و تا حدودی برای مصرف خود زنبور ها جهت تعادل فیزیولوژکی بدن آنها می باشد .
بهترین روش تامین آب ، مستقر کردن کندو ها در فاصله نزدیک به آبهای جاری تمیز و آری از آلودگی های شیمیایی مثل دریاچه ، نهر ، جوی و چشمه و غیر می باشد . در صورتی که اینگونه منابع در دسترس نباشد می توان از یک تانک آب بدین ترتیب استفاده نمود که در زیر شیر خروجی آن تخته ای را به طوری مورب قرار داده و در پایین آن تشتکی را مستقر نمود که آب در آن جمع شده و سرریز گردد . ضمناَ بهتر است روی تخته را با کونی پوشاند و داخل تشتک نیز قطعات چوب یا شاخه درخت را قرار داد تا زنبور ها بتوانند روی آن نشسته و آب بنوشند . یا اینکه در زیر شیر تانکر که به صورت چکه کنان باز است . یه ظرف بزرگ قرار داده و درون آن سنگ ریزه ریخت .
را دیگر تامین آب کلنی ها استفاده از انواع شربت خوریها است که در آنها آب ریخته و در اختیار زنبورها قرار داده می شود. گرچه این کار وقت گیر و پر هزینه است ولی برای مواقع بحرانی بسیار مفید است .
نکته مهم : اگر زنبورستان شما در نزدیکی دریاچه ، نهر ، جوی و چشمه می باشد . باید محل ساحل ( برخورد آب با خشکی ) آب افقی با موج کوتاه و کمی شن نرم داشته باشد . تا زنبور به راحتی بتواند آب خودش را تامین کند . اگر محل ساحل عمودی ویا آب با موج باشد . باعث افتادن زنبور در آب می گردد . چون زنبور نمی تواند به راحتی از آب بیرون بیاید بنا بر این تلف می گردد .

۴ – تقویت کلنی های ضعیف در بهار :
در فصل بهار اگر شما یه کندوی ضعیف دارید . باید به سرعت این کندو را تقویت کنید تا جمعیت بالا رفته تا شما در تابستان محصول خوبی از این کندو برداشت کنید .
راه های تقویت کلنی ضعیف :
۱ – تغذیه : با شربت ۱ به ۱ به صورت روزانه یا ۳ روز در هفته به میزان مصرف کلنی یکی از بهترین ره های تقویت همه نوع کلنی و همین طور کلنی های ضعیف می باشد.
۲ – تعویض ملکه : یکی از دلایل ضعف کلنی ها ملکه های پیر و فرسوده می باشد . اگر کلنی شما ملکه اش پیر و یا توان تخم گذاری خوبی ندارد بهتر است . ملکه کندوی خود را با یک ملکه جوان و از یه نژاد خوب تعویض کنید.
۳ – تقویت با قاب تخم : یکی از راه های این می تواند باشد که شما در چند نوبت در به مدت ۱۰ روز یک قاب پر از بچه در حال تولد را از یک کلنی قوی خود برداشته و به این کلنی داده تا با تولد نوزادان جمعیت بالا رود . در ضمن یک نکته را باید در نظر داشت که اگر این قاب بچه هایی هستند که چند روز آینده متولد می شود . جمعیت کندو به حدی باشد که توان گرم و متعادل نگه داشتن دمای فیزیولژیک مورد نیاز بچه ها را داشته باشند و در غیر این صورت بچه ها قبل از تولد بر اثر گرما یا سرما در حجره ها تلف می شوند .
۴ – دادن یک قاب زنبور : فقط در فصل بهار برای تقویت کلنی ضعیف به صورت جهشی شما یک قاب پر زنبور و بچه در حال تولد از یک کلنی قوی برداشته و مطمئن شود که ملکه همراه این قاب نیست ، سپس در کلنی ضعیف و در کنار دیواره کلنی گذاشته و بین این قاب و قابهای مابقی زنبورهای کلنی ضعیف چند پوکه بگذارید و کلنی را با شربت تغذیه نمایید . سعی کنید این کار را با آرامش انجام دهید . بعد از یک روز قاب را کنار مابقیس قابها گذاشت و با تکرار این عمل کلنی شما به صورت جهشی جمعیت اش بالا می رود و کلنی های قوی شما هم از ازدهام خارج شده و مانع بچه دادنشان می شود . البته به یک صورت دیگر هم این کار را می توان انجام داد و آن با پاشید شربت روی زنبوران قاب و زنبوران کلنی که باید دوباره عرض کنم که فقط در فصل بهار این کار را انجام دهید.

۵ – غارت و نحوه جلو گیری از آن :
زنبور عسل در جستجوی غذا به هر ماده شیرین ، چون عسل ، شهد ، شیره میوه جات برخورد نماید آنها را جمع آوری می کند . در بعضی از مواقع که در طبیعت شهد کم می شود.زنبور عسل سعی می کند به کلنی های دیگر دستبرد بزند. اغلب کلنی های قوی ، کلنی های ضعیف که خوب محافظت نمی شوند را مورد حمله قرار میدهند.
زنبوران غارتگر معمولاً سیاه رنگ هستند و اغلب رفتاری عصبانی دارند و به صورت تک تک و مخفیانه وارد کندوها می شوند و پس از پر کردن عسلدان خود از کندو خارج می شوند.( در حالت پرواز پاهای عقب خود را به سمت جلو خم می کند).
غارت علاوه بر اینکه سبب از بین رفتن بعضی از کندو ها و یا تلف شدن زنبورهای غارت گر و غارت شونده می شود سبب اشاعه و انتشار بعضی از بیماریها و آفت شده و خطرات جبران ناپذیری را به وجود می آورد.
نحوه جلوگیری از غارت :
۱ – تنگ کردن سوراخ پرواز.
۲ – کلیه سوراخ ها و شکاف های کندو که احتمال ورود زنبوران غارتگر وجود دارد بایستی بست.
۳ – قرار دادن تخته ای پهن در جلوی سوراخ پرواز تا نگهبانان کندو بهتر بتوانند از کندو محافظت کنند.
۴ – در غارت های شدید ، کندوهای ضعیف مورد تهاجم را در انبوهی از علفهای سبز نخفی می نمائیم.
۵ – استقرار کندو های ضعیف در نقطه ای دورتر از زنبورستان و قرار دادن یک کندوی خالی با مقدار کمی عسل در محل سابق
۶ – قرار دادن کلنی های مهاجم در مکانی دورتر از ۳ کیلومتری زنبورستان
۷ – تغذیه کندوها در اوخر روز ( نزدیک غروب ) انجام گیرد تا وقتی بوی شربت در هوا می پیچد خورشید غروب کرده باشد و زنبورها به داخل کندو ی خود رفته باشند و از غارت صرف نظر کنند . البته در هنگام غروب باز کردن سر کندو با احتیاط انجام شود چون در این موقع باز کردن سر کندو آنها را عصبانی می کند و اقدام به نیش زدن می کنند.
۸ – چون اغلب غارت در پائیز و در زمانی که شهد در طبیعت کم می باشد انجام می گیرد بهتر است . آنها را تغذیه کنیم تا به سراغ غارت نروند.
۹ – غارت گاهی ارثی می باشد پس بهتر است از نژاد هایی استفاده کنیم که این حس را کمتر داشته باشند.
۱۰ – تا حد امکان سعی شود کندوی ضعیف در زنبورستان نداشته باشید. ( با ادغام کردن و دادن یک یا چند قاب نوزاد در حال تولد ) تا که این حس غارت در زنبورستان شما ایجاد نشود.

موضوعات مرتبط: زنبور,پرورش زنبور,طرح توجیهی زنبور,تولیدزهر زنبور، زهر زنبور قیمت,خشک کردن زهر زنبور,فروش زهر زنبور، زهرگیری زنبور,آنالیز زهر زنبور,خرید زهر زنبور,سم، زهر زنبور وحشی,زنبورسمی,,درمان با زهر,زنبور زهرعسل، زهرزنبور,فروش زهر زنبور,تولید زهر زنبور,پرورش زهر، زهرزنبور ارزش,قمت زهرزنبور,فروش دستگاه زهرزنبور,
برچسب‌ها: زنبور, قیمت زهر زنبور, ارزش زهر زنبور مشاورمشاغل جدید,طرح توجیهی,مشاغل پولساز...