فروش کهور,فروش چوب کهور,طرح توجیهی کهور,فروش بذر و نهال کهور09198000513

آخرین مطالب

امکانات وب

فروش کهور,فروش چوب کهور,طرح توجیهی کهور,فروش بذر و نهال کهور09198000513

فروش کهور,فروش چوب کهور,طرح توجیهی کهور,فروش بذر و نهال کهور09198000513

کَهور کَور (سرده Prosopis) نام چند گونه از درختان صحرایی که تقریباً در سراسر دشت‌ها و جویبارها، و پایهٔ کوه‌های مناطق خشک جهان دیده می‌شود. گاه تعداد محدودی در قلهٔ کوه‌ها نیز یافت می‌شود.

درخت کهور در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری ایران، هند، استرالیا، آمریکای لاتین، آفریقای جنوبی و در صحرای سوزان امارات متحده عربی می‌روید و توانایی تحمل سخت شرایط آب و هوایی را داشته و در شرایط دشوار کم‌آبی، با درصد شوری زمین در حد آب دریا نیز رشد می‌یابد و با کمترین توجه، بیشترین سایه را در شرایط اقلیمی گرمسیری فراهم می‌آورد. شاخه‌های کج ومعوج و عدم ریزش انبوه برگ آن در زمستان در سرزمین‌های گرمسیری، آن را درخت انتخابی شهری این اقلیم‌ها معرفی نموده‌است.

درختی است کهن‌سال به ارتفاع قریب به ۱۰ متر و گاه ارتفاعش تا بیست متر نیز رسیده‌است. در بعضی از مناطق صحرایی، شاید بیش از هزار سال عمر کند.

شاخه‌های این درخت سفید کمی مایل به خاکستری است.

تغذیه دام

از شاخه‌های سبز درخت کُوِر برای تغذیهٔ دام مخصوصاً بز، گوسفند، گاو و شتر استفاده می‌شود، میوه درخت کُوِر مانند لوبیا چینی، اما باریکتر است که از آن هم برای تغذیهٔ دام استفاده می‌کنند. این درخت در تمام فصلهای سال سرسبز است.

استفاده از چوب درخت کُوِر

از چوب درخت کُوِر گاهی برای ساخت ابزارآلات کشاورزی، صنایع دستی و زغال استفاده می‌شده‌است. به علت عدم مقاومت چوب کُوِر در برابر عوامل طبیعی، چوب کُنار که محکم تر است جای چوب کُوِر را گرفته‌است.

درختان کُوِر یا کَهور و پوشش فضای سبز آن را در سطح جهان بی نظیر قلمداد کرده‌اند و بعضی از جهانگردان آن را برتر از فضای سبز جزایر هاوایی و کارائیب توصیف نموده‌اند.

کُور در فرهنگ جنوب

بر اساس پژوهش‌های جدید، درخت «کَهور» (کُوِر) که در فرهنگ «مردم جنوب» حداقل ریشه‌ای صد ساله دارد و در آثار سدید السلطنه کبابی و سفرنامه‌های جهانگردان از آن یاد شده‌است، نه تنها موجب ایجاد چهره‌ای بیابانی و نامطلوب در سطح شهر نمی‌شود، بلکه در بسیاری از شهرهای جهان، از این درخت در چیدمان مناظر شهری استفاده شده‌است و بسیاری از بلوارها و ساختمان‌های مرکزی و اصلی شهر نیز در پناه درخت پر سایهٔ «کَهور» (کُوِر) جای گرفته‌اند. این درخت از طرف انجمن مناظر مزیلاوالی آمریکا، به عنوان درخت منظره‌ای شهری انتخاب و معرفی شده‌است. پوشش سبز دانشگاه آریزونای آمریکا از گونه‌های این درختچه تشکیل یافته و ساختمان‌های منحصربه‌فرد این دانشگاه را در خود پناه داده‌اند.

کهور ایرانی یا کهور پارسی (نام علمی: Prosopis cineraria) نام یک گونه از سرده کهور است.

رویشگاه‌های کهور ایرانی عموماً در اقلیم‌های فراخشک و خشک گرم تا فراخشک معتدل گسترش دارد. این گونه بومی صحاری-سند شامل کشورهای هندوستان، پاکستان، افغانستان، ایران، عربستان و عمان است. در ایران در نوار ساحلی استان‌های بوشهر، هرمزگان، سیستان و بلوچستان تا جنوب استان کرمان پراکنش دارد و تا ارتفاع ۶۸۰ متری و بصورت تک‌بوته تا ۱۶۰۰ متری از سطح امتداد دارد.

حفاظت کهور ایرانی به لحاظ گستردگی منطقه رویشی، اهمیت برگ ها، سرشاخه ها و میوه های مغذی، مرغوبیت چوب، افزایش دادن حاصلخیزی خاک، استقامت نسبت به شرایط خشک و نقش تثبیت کننده ماسه های روان و ایجاد بادشکن باید در اولویت باشد. سرشاخه زنی های بی رویه، تخریب بیش از حد کهورستان‌ها و ایجاد کانون‌های بیابان زایی، بر ضرورت حفاظت و مطالعه کهورستان‌ها می‌افزاید. در ایران سه گونه بومی از جنس کهور (Prosopis) به نام‌های کهور ایرانی، کهور درختچه‌ای (P. koelziana) و کهورک یا جغجغه (P. farcta) وجود دارد.

ارزش درمانی، صنعتی و علوفه ای کهور ایرانی

قسمت گوشتی بین دانه ها در غلاف میوه کهور ایرانی مصرف خوراکی و دارویی دارد و برای بیماری های برونشیت، آسم، لکه های پوستی، رماتیسم و عقرب گزیدگی استفاده می شود. گلها به عنوان ماده پاک کننده و مقوی در معالجه نارسایی های پوستی و جلوگیری از سقط جنین استفاده می شود. در لاس بلا هندوستان خاکستر چوب آن را برای از بین بردن موهای زائد به پوست می‌مالند. میزان نمک های پتاسیم در کهور ایرانی به 31 درصد می رسد و خاکستر چوب آن می تواند منبع مهمی از پتاس باشد. چوب کهور ایرانی در نجاری کاربرد دارد، همچنین به شکل خمیر چوب در صنایع کاغذ سازی استفاده می شود. برگ و میوه کهور ایرانی دارای 68/11 درصد پروتئین است. برگ و میوه کهور ایرانی در مقایسه با یونجه از ارزش غذایی مطلوبی برخوردار است و برای تغذیه شتر، گاو، گوسفند، بز و وحوش علف خوار و سرشاخه خوار بسیار خوشخوراک است.

شرایط بوم شناختی رویشگاه های کهور

بررسی انتشار گونه های درختی و ارتباط پراکنش آنها با عوامل محیطی از نظر بوم شناختی اهمیت زیادی دارد و می تواند در حفظ و توسعه گونه های گیاهی مفید باشد. انتشار گونه های گیاهی به نوع رویشگاه آنها بستگی زیادی دارد و از اهم این شرایط اقلیم و وضعیت خاک منطقه است. اقلیم هر منطقه به عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا بستگی زیادی دارد.

فروش طرح توجیهی ، طرح اشتغالزایی ، راه اندازی طرح پرورش کهور

Image result for Prosopis

درخت کهور جزء درختان متوسط القامت است که می تواند تا بیست متر نیز رشد کند. کهور درختی است خاردار که شاخه های نازک آن را خارهای مخروطی و برگ های سبز روشن پوشانده است. برگچه های این درخت سبز تیره با سایه روشن نازک هستند. کهور می تواند با رشد و نمو به سرعت بیشه ای از درختان بزرگ و کوچک را درست کند. کهور جزء درختان همیشه بهار محسوب می شود. برگ های درخت کهور شانه ای دو سویه هستند. روی هر برگ هفت تا چهارده برگ کوچک به اندازه چهار تا پانزده میلی متر و پهنای دو تا چهار میلی متر وجود دارد. برگ های جدید این درخت پیش از تابستان سبز می شوند. اندازه گلها کوچک (6/0 سانتی متر) و رنگ آنها زرد یا سفید خامه ای است که روی خوشه های سنبله مانند چسبیده اند. گل های کهور پس از درآمدن برگ های جدید از ماه مارس تا مِی(May) بیرون می آیند. پس از شکوفه زدن گل ها، به زودی غلاف های سیلندری شکل کهور که بین هشت تا نوزده سانتی متر طول و 4/0 تا 7/0 سانتی متر عرض دارند، شکل می گیرند و به سرعت ظرف مدت دو ماه کاملا بزرگ می شوند.

کهور درختی است که به نور زیاد احتیاج دارد. تاریکی مفرط گیاهچه های این درخت را از پا درمی آورد. ریشه درخت کهور دارای شبکه ای گسترده است که به خوبی تحول یافته است. این درخت به گونه ای تحول و سازگاری یافته که قادر است با ریشه هایش رطوبت را از اعماق زمین بالا بکشد. ریشه اصلی این درخت می تواند تا بیست متر و گاه بیشتر بطور عمودی در دل خاک نفوذ کند.

زیستگاه کهور کشورهای افعانستان، پاکستان، هند، جنوب ایران و شبه جزیره عربستان است. در هند و در دشت های پنجاب، غرب راجستان و گجرات، کهور از درختان بومی به حساب می آید. در بوندلکاند (Bundelkhand) و اطراف دهلی و آگرا (Agra) درخت کهور به گونه گسترده ای فراگیر است. این درخت در بخش های خشک مرکز و جنوب هند، یعنی بخش هایی از ماهاراشتا(Maharashtra)، آندرا(Andhra)، پرادش(Pradesh)، کارناتاک(Karnataka)، جنوب گُداواری(Godavari)، هاریانا(Haryana)، غرب اوتار پرداش (Uttar Pradesh) و مناطق گرم تر فلات داکان(Deccan Plateau) وجود دارد. دامنه رشد این درخت تا نواحی جنوبی تر توتیکُرین(Tuticorin) نیز کشیده شده است. به طور کل، درخت کهور به همراه گونه Salvadora oleoides معرف اجتماع اقلیمی(climax) بیابان تار (Thar) در هند است. درخت کهور در چراگاه ها، زمین های مزروع، زمین های بایر و جنگل های حفاظت شده وجود دارد. درخت کهور در اجتماعات گونه هایی چون Tecomella undulata، Capparis decidua، Maytenus emarginata، Ziziphus و Salvadora نیز یافت می شود. تراکم درخت کهور از غرب به شرق قسمت راجستان غربی رو به افزایش است. دشت های آبرفتی(alluvial) قدیمی تر و جدیدتر، دو رویشگاهی هستند که کهور رویش در آنها را ترجیح می دهد. با این حال، این درخت در دشت های پست و بلند شنی نیز به خوبی رشد می کند.

کاربردها

از درخت کهور استفاده های متعددی می شود. از چوب کهور در خانه سازی- بیشتر برای ساختن تیرشیب، تیرچه، در، پنجره، ناودان، تیرهای عمودی- وسایل کشاورزی، دسته ابزار، نردبان، یوغ گاری و صنعت لنج سازی استفاده می شود. از چوب و ریشه درخت کهور برای کارهای کوچک خراطی استفاده می شود. برای نمونه، در شهرستان ايرانشهر تعدادي كارگاه خراطی وجوددارد که از چوب كهور برای ساختن وسایل مختلف استفاده می شود. از ریشه درخت کهور به دلیل داشتن خطوط زرین برای ساختن چوب سیگار، چپق و وافور استفاده می شود. تولید جعبه و آوند(=جا، ظرف) بطری ها، صنعتی است که به چوب درخت کهور وابستگی تامی دارد.

درخت کهور علیق با ارزشی محسوب می شود. در خلال ماه های خشک، زمانی که علوفه سبز در مناطق خشک وجود ندارد، شاخ و برگ های کهور برای علیق دام ها بریده می شود. این درخت به اندازه ای مفید فایده ساکنان مناطق لم یزرع است که در میان آنها ضرب المثلی رایج است که می گوید «اگر در زمان خشکسالی کسی یک درخت کهور، بز و شتر داشته باشد، هیچ گاه مرگ به سراغ او نمی آید، چرا که این سه چیز با هم انسان را در سخت ترین شرایط حفظ می کنند!»

به طور متوسط از یک درخت کهور بالغ که تنها جوانه های اصلی راس آن بریده نشده، حدود 60 کیلوگرم علوفه سبز به دست می آید. وقتی که به ترتیب دو سوم و یک سوم پایین تاج درخت بریده شود، به ترتیب 30 و 20 کیلوگرم علوفه سبز از درخت کهور حاصل می شود. برگ های درخت کهور ارزش غذایی بالایی دارد. بنابراین، در طول ماه هایی که علوفه سبز در مناطق کم باران عموما وجود ندارد، تغذیه از برگ های درخت کهور مفید فایده است.

درخت کهور از مهم ترین گونه ها برای تغذیه چهارپایان بیابان است و بخش عمده ای از نیاز غذایی آنها را تامین می کند. علیق سبز و یا خشک درخت کهور علوفه مغذی و خوردنی ای برای شتر، گاو، گوسفند و بز محسوب می شود که در گویش محلی هند loong خوانده می شود. غلاف های درخت کهور که به گویش محلی هند sangar و sangri گفته می شود، دارای گوشت(pulp) شیرینی است. انسان و تقریبا تمام دام ها می توانند غلاف خشک درخت کهور را که به گویش محلی هند kho-kha گفته می شود، بخورند. گاهی اوقات غلاف های سبز با جوشاندن و خشک کردن طعمشان بهتر شده و به حیوانات خورانده می شوند. حتی انسان پیش از تاریخ از دانه های درخت کهور برای غذای دوران خشکسالی استفاده کرده است. گزارش شده است که در طول خشکسالی سخت سالهای 1899 و 1939 در هند، از پوست درخت کهور که دارای مزه بسیار تلخی است به عنوان علیق استفاده شده است. میزان برداشت غلاف درخت کهور در نواحی خشک با تغییر 7/10 درصد تقریبا 000/14کیلوگرم/ کیلومتر است. براساس گزارش ها ارزش گرمایشی چوب درخت کهور بالاست. همین امر موجب شده، چوب این درخت جزء هیزم های خوب محسوب شود.

کهور پاکستانی یا کهور آمریکایی یا کرت دریایی (نام علمی: Prosopis juliflora) نام یک گونه از سرده کهور است.

کهور پاکستانی درختی چند ساله، دارای رویشگاه صحارا-سندی و ارزش زیستگاهی دارد. این درخت در سه دهه اخیر بوفور بصورت جنگلی در جنوب ایران [استان بوشهر] کاشته شده و بومی ایران نیست در گویش جنوب ایران به آن سُمر نیز گفته می‌شود.

کهور پاکستانی درختچه‌ای بزرگ یا درختی به ارتفاع تا ۵ متر، همیشه دارای برگ سبز، این گونه به صورت کاشته شده در استان‌های جنوبی کشور دیده می‌شود. یکی از درختان مقاوم به خشکی و شوری و حساس به سرما است که سرسبزی خاصی به مناطق بیابانی ساحلی جنوب ایران داده است. علاوه بر ایران در غرب هندوستان، مکزیک و بین سند و پنجاب وجود دارد. درحقیقت این گونه، بومی مناطق شمالی آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی و کشورهای چون بولیوی، آرژانتین، کلمبیا، ونزوئلا و مکزیک است.

به عنوان یک درخت سایه دار در فضای سبز و پارک‌های جنگلی و برای تثبیت شنهای روان کاربرد دارد. اما مناسب فضای سبز شهری نیست چون ریشه‌های قوی و تنومند آن باعث خرابی پیاده‌رو می‌شود و خارهای تیز آن نیز پس از ریزش از درخت، می‌تواند ایجاد مزاحمت بنماید؛ و کاشت آن در محوطه‌های کارگاهی، در حاشیه و کنار جاده‌های خارج از شهر و در اطراف اتوبان‌ها نیز توصیه می‌شود.

ازدیاد آن به وسیله کاشت بذر به راحتی امکان‌پذیر است.

رویشگاه آن در هرمزگان ایران

در هرمزگان به کهور پاکستانی سُمْر گفته می شود و درختی است زیبا با اندامی بلند که شکل خارجی آن (از دور) شباهت زیادی به چتر دارد. شاخه‌های درخت سُمر تو برهم و دور یگدیگر است. گویند که این درخت بیش از صدسال عمر می‌کند. چوب این درخت سفید و محکم است و در برخی گونه‌های چوب کمی سرخ رنگ می‌شود. درخت سمر در برابر خشک سالی و کم‌آبی مقاوم است، اما اگر چند سال متوالی باران نبارد، در اثر تشنگی کم‌کم خشک می‌شود و می‌میرد.

غذای زنبورعسل

درخت سمر بیشترین پوشش جنگلی کوهستانی منطقهٔ هرمزگان را در برگرفته‌است. برگ درخت سمر باریک و سوزنی و شاخه‌هایش مملو از خار است؛ و گلی زرد رنگ دارد، در موسم گُل و بارداری زنبورعسل به طور قابل توجهی بر روی شاخه‌های این درخت مشاهده می‌شود که شهد برای عسل جمع‌آوری می‌کنند. عسل گل سمر از مرغوب‌ترین انواع عسل در جنوب غرب هرمزگان است. عسل گل سمر طعم و مزهٔ مخصوصی دارد. از درخت سمر در فصل تابستان گلی زرد رنگ می‌روید که بوی مطبوعی دارد. در این فصل زنبور عسل از این گل‌ها رحیق انگبین برای تهیه عسل می‌گیرند. این درخت نزد صحرانشینان و حشم‌نشین کوهستان اطراف بخش کوخرد با نام (چِت) معروف است. چنان‌که در شهرستان بستک هرمزگان پشته‌ای نیز به همین نام وجود دارد که آنرا (پشتخه چتی) می‌گویند؛ و (چت) به لهجه صحرا نشین منطقه به معنای (سمر) است.

استفاده از درخت سُمر

سمر در ترکیب جیرهٔ بزغاله‌ها آزمایشی در قالب چهار جیره که به ترتیب حاوی صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ درصد نیام سمر به شکل آسیاب شده بود انجام شد میزان غذای مصرفی، خصوصیات پرواری بزغاله‌ها از قبیل اضافه فون روزانه، ضریب تبدیل غذایی و خصوصیات لاشه بزغاله‌ها مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از این آزمایش در رابطه با وزن نهایی، اضافه وزن روزانه و غذای مصرفی گروه چهار (۳۰ درصد نیام سُمر) با سایر گروه‌ها اختلاف معنی داری نشان دادند و همچنین در رابطه با پارامترهای مهم لاشه نیز اختلاف معنی‌دار مشاهده گردید با توجه به نتایج حاصل استفاده از ۲۰درصد نیام سمر در ترکیب جیره هیچ گونه مشکلی ندارد.

برگ و چوب سمر

برگ درخت سُمر غذای مخصوص شتر است، همچنین چوب درخت سمر وچوب سَلَم برای ذغال از چوب کُنار و چوب کُور مرغوب‌تر است. در دوران گذشته در خانه‌های روستایی از چوب سمر برای تدفئه استفاده می‌نموده‌اند. همجنین از چوب سمر ابزار آلات کشاورزی، پایهٔ کپر و تیر چوب سجم و در بام خانه نیز به کار می‌برده‌اند. لازم است ذکر شود که درخت سُمر (چِت) در سایر مناطق استان هرمزگان فراوان است، به صورتی که دشت گسترده‌ای در شمال روستای چاه مسلم ، مملو از درخت سمر است، وسعت این دشت به ده‌ها هزار کیلومتر می‌رسد.