پرورش سرخدار,09198000513 ,فروش نهال و بذر و طرح توجیهی سرخدار

پرورش سرخدار,09198000513  ,فروش نهال و بذر و طرح توجیهی سرخدار
مشخصات و فواید درخت سرخدار

سرخدار، درختی سوزنی برگ، باقیمانده از دوران سوم زمین شناسی است.
مطالعات فسیل ‌شناسی، دیرینگی آن را بیش از یکصد و 90 میلیون سال می‌دانند.
سرخدار، درختی سایه و رطوبت پسند با پوستی فلس دار است.
چوب درون آن قرمز شاه بلوطی و برگ‌های آن دائمی و همیشه سبز است.
بلندی سرخدار به ۹ تا ۳۰ متر و قطر آن به ۳ متر می‌رسد.
رشد آن بسیار کند و رویش ارتفاعی آن سالانه ۱۰ سانتیمتر است.
میوه نوع ماده سرخدار قرمز و نوع نر آن زرد و هر دو غیرسمی است.
ارتفاعات جنگلی گلستان، مهمترین ذخیره گاه سرخدار در ایران به شمار می آید.
سرخدار یکی از با ارزش ترین گونه هاي سوزنی برگ جنگل هاي شمال ایران است که گونه اي سایه پسند بوده و از آستارا تا علی آباد کتول استان گلستان پراکنش دارد. اینگونه ضمن داشتن ارزش فراوان از نظر ذخایر ژنتیکی، جنگل شناسی و اکولوژیکی، در صنعت دارویی نیز جایگاه ویژه اي دارد. از آنجایی که کالوس به عنوان ماده اولیه براي کشت هاي سلولی و تولید متابولیت هاي ثانویه و نیز تولید گیاهچه به روش غیرمستقیم ضروري میباشد. 
مواد و روشها:  در این پژوهش از قسمت هاي مختلف درخت نظیر برگ، ساقه هاي جوان و جوانه هاي رویشی ریز نمونه هایی به طول 5/ 1 سانتیمتر تهیه شد. براي سترونسازي ریز نمونه ها از روش هاي مختلفی استفاده شد، ریزنمونه ها پس از سترونسازي در محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) کشت شدند. جهت القاء کالوس از هورمون هاي IBA، NAA و D -4,2 در چهار سطوح 0، 3/ 0، 3 و 6 میلی گرم در لیتر استفاده شد. به منظور جلوگیري از تجزیه اکسین ها و جذب بهتر آنها توسط بافت ریزنمونه، کلیه ریزنمونه ها به مدت یک هفته در شرایط تاریکی نگه داشته شدند. براي هر یک از ریزنمونه هاي ساقه، برگ و جوانه منحنی رشد کالوس ترسیم گردید. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون تجزیه واریانس و آزمون دانکن انجام شد.
یافته ها : نتایج پژوهش نشان داد که بهترین روش براي سترون سازي ریزنمونه ها استفاده از اتانول 70 درصد ( 1 دقیقه) و کلرید جیوه 2/ 0 درصد و کلرور کلسیم 2/ 0 درصد ( 1 دقیقه) میباشد. بیشترین درصد قهوه اي شدن به ریزنمونه هاي جوانه در غلظت 6 میلیگرم در لیتر NAA تعلق داشت. ریزنمونه هاي برگ از نظر پدیده قهوه اي شدن از وضعیت بهتري برخوردار بودند، به طوري که در غلظت هاي مختلف IBA و D -4 ,2 هیچگونه آثار قهوه اي شدن مشاهده نشد.
بیشترین وزن تر و خشک کالوس به ریزنمونه هاي ساقه و جوانه تعلق داشت که بهترتیب تحت تیمار D -4 هورمونهاي و NAA با غلظت 3 میلیگرم در لیتر بودند. ضمن اینکه کالوس هاي تولید شده داراي بافت و رنگ متفاوتی بودند. بیشتر ریزنمونه هاي جوانه در غلظت 3/ 0 میلیگرم در لیتر NAA وضعیت طبیعی خود را حفظ کرده ولی عمده جوانه ها در غلظت 6 میلیگرم در لیتر IBA و D -4 ,2 به کالوس تبدیل شدند. منحنی هاي رشد کالوس در ریزنمونه  هاي مختلف نشان دادند که شروع کالوس دهی و رشد آن داراي سرعت نسبتاً پائینی است.
نتیجه گیري: در صورتیکه هدف، تولید کالوس از ریزنمونه هاي ساقه و برگ سرخدار باشد، D -4 ,2 با غلظت 3 میلیگرم در لیتر و براي تولید کالوس از جوانه انتهایی غلظت 3 میلیگرم در لیتر NAA و چنانچه تولید گیاهچه از جوانه هاي سرخدار مد نظر باشد غلظت 3/ 0 میلیگرم NAA به عنوان پروتکل هایی مناسب، پیشنهاد میگردند.
به همین دلیل استفاده از کشت سلول و بافت از اندام هاي مختلف سرخدار در شرایط آزمایشگاهی یکی از روش هاي جایگزین، براي تولید این ماده دارویی میباشد. تشکیل کالوس از اندام هاي گیاهی مانند برگ، ساقه و ریشه مرحله اساسی در کشت درون شیشه اي است (4). کالوس تودهاي از سلول هاي پارانشیمی بیشکل با دیواره سلولی نازك است که هم در شرایط طبیعی و یا در محیط درون شیشه اي به صورت سازمان نیافته رشد میکند.
کالوس هاي تولید شده، در شرایط درون شیشه اي تکثیر شده و از طریق اندام زایی و یا جنین زایی رویشی قابلیت باززایی و تبدیل شدن به گیاه کامل را دارند .ضمن اینکه بافت کالوس عمدتاً به عنوان بافت هدف براي دستکاري ژنتیکی استفاده میشود. قابل ذکر است از کالوس هاي سست و نرم معمولاً براي ایجاد کشت سوسپانسیون سلولی استفاده میشود.
رشد بافت کالوس همانند رشد موجودات تک سلولی به شکل منحنی سیگموئیدي میباشد که داراي مراحل مختلفی است و رفتار سلول هاي کالوس در طول هر یک از مراحل رشدي متفاوت است اولین گزارش درباره تولید کالوس از گامتوفیت سرخدار توسط روهر در سال 1973 منتشر شد.
بعدها محققین دیگر از قسمت هاي مختلف سرخدار نظیر لپه ها، ساقه هاي جوان و مسن، ریشه نهال هاي جوان و برگ ها براي تولید کالوس استفاده کردند .
طرز تهیه چوب:
ابتدا باید چوب ها را به مدت چند ماه در هوای آزاد بگذارید تا درصدی از رطوبت به صورت عادی از بین برود. میزان رطوبتی که در این مرحله از بین میرود، بین هشت تا ده درصد است.
چوب ها را طوری روی هم بچینید که اصلاً با هم تماس نداشته باشند و هوای کافی بین آنها جریان داشته باشد. می توانید از چند تکه چوب خشک، آجر یا فلز به عنوان اسپیسر و پایه استفاده کنید. یک لایه پلاستیک ضخیم هم زیر چوب ها پهن کنید تا رطوبت زمین را جذب نکنند. چوب ها را با نوار لاستیکی بهم ببندید تا باز نشوند و با پلاستیک برایشان سقف درست کنید.
جایی که برای خشک کردن چوب انتخاب می کنید، اهمیت زیادی دارد. دنبال نقطه ای باشید که جریان هوا و وزش باد در آن زیاد باشد.
کوره را بسازید
بعد از چند ماه می توانید چوب ها را به فضای داخل کارگاه بیاورید و ساخت کوره را آغاز کنید. کوره ای که برای خشک کردن چوب لازم است با پلاستیک ساخته میشود! شاید این نام خیلی مناسب بنظر نیاید اما پوشش پلاستیکی دقیقاً کار کوره را میکند و چوب ها را خشک و سفت میکند. علاوه بر پلاستیک به دستگاه رطوبت گیر و یک فن هم نیاز دارید.
روی زمین را با پلاستیک بپوشانید و با الوارهای 2×4 یک فریم بسازید که چوب ها رویشان قرار بگیرند. در دو طرف این فریم به اندازه یک دستگاه رطوبت گیر و یک فن فضای خالی بگذارید.
فنی که در یک طرف کوره قرار می گیرد، جریان هوای مورد نیاز برای خشک کردن چوب ها را فراهم میکند. بهتر است کوره را طوری بسازید که فن هوا را از زیر بکشید و از داخل یک لوله پلاستیکی آن را به طرف دیگر هدایت کند. به این ترتیب هیچ هوا یا رطوبتی داخل کوره راکد باقی نمی ماند. دستگاه رطوبت گیر را هم طرف دیگر کوره بگذارید و آن را روی حداکثر قدرت تنظیم کنید. لوله دستگاه رطوبت گیر را هم از سوراخ پوشش پلاستیکی بیرون بیاورید و اطرافش را خوب بپوشانید.
تمام درزهای کوره ای که می سازید را با چسب بپوشانید تا رطوبت فقط از طریق لوله دستگاه خارج بشود. می توانید چند سوراخ کوچک هم روی پلاستیک ببرید تا از طریق آنها میزان رطوبت چوب ها را بررسی کنید و تنظیمات دستگاه رطوبت گیر را بررسی کنید. این سوراخ ها را هم باید خوب بپوشانید و فقط وقتی لازم است، آنها را باز کنید.
چوب ها را به مدت چهار ماه داخل این کوره بگذارید تا رطوبت شان کاملاً گرفته بشود.