فروش طرح توجیهی،طرح اشتغال زایی،راه اندازی طرح پرورش کهور ایرانی

کهور ایرانی یا کهور پارسی (نام علمی: Prosopis cineraria) نام یک گونه از سرده کهور است.
رویشگاه‌های کهور ایرانی عموماً در اقلیم‌های فراخشک و خشک گرم تا فراخشک معتدل گسترش دارد. این‌گونه بومی صحاری-سند شامل کشورهای هندوستان، پاکستان، افغانستان، ایران، عربستان، عمان، امارات متحده عربی و یمن است. کهور به گونه معرفی شده در جزایر آسیای جنوب شرقی، از جمله اندونزی برده شده و استقرار یافته‌است.
کهور درخت منتخب ایالت‌های راجستان و تلگنگا در هند است. یک نمونه بزرگ و سرشناس از این‌گونه؛ که «درخت زندگی» نام گرفته، در بحرین است - تقریباً ۴۰۰ ساله و در بیابان‌هایی که هیچ منبع آشکاری از آب ندارند رشد می‌کند. در ایران در نوار ساحلی استان‌های بوشهر، هرمزگان، سیستان و بلوچستان تا جنوب استان کرمان پراکنش دارد و تا ارتفاع ۶۸۰ متری و بصورت تک‌بوته تا ۱۶۰۰ متری از سطح امتداد دارد.
کَهور کَور (سرده Prosopis) نام چند گونه از درختان صحرایی که تقریباً در سراسر دشت‌ها و جویبارها، و پایه کوه‌های مناطق خشک جهان دیده می‌شود. گاه تعداد محدودی در قله کوه‌ها نیز یافت می‌شود.
درخت کهور در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری ایران، هند، استرالیا، آمریکای لاتین، آفریقای جنوبی و در صحرای سوزان امارات متحده عربی می‌روید و توانایی تحمل سخت شرایط آب و هوایی را داشته و در شرایط دشوار کم‌آبی، با درصد شوری زمین در حد آب دریا نیز رشد می‌یابد و با کمترین توجه، بیشترین سایه را در شرایط اقلیمی گرمسیری فراهم می‌آورد. شاخه‌های کج ومعوج و عدم ریزش انبوه برگ آن در زمستان در سرزمین‌های گرمسیری، آن را درخت انتخابی شهری این اقلیم‌ها معرفی نموده‌است.
درختی است کهن‌سال به ارتفاع قریب به ۱۰ متر و گاه ارتفاعش تا بیست متر نیز رسیده‌است. در بعضی از مناطق صحرایی، شاید بیش از هزار سال عمر کند.
شاخه‌های این درخت سفید کمی مایل به خاکستری است
تغذیه دام
از شاخه‌های سبز درخت کُوِر برای تغذیه دام مخصوصاً بز، گوسفند، گاو و شتر استفاده می‌شود، میوه درخت کُوِر مانند لوبیا چینی، اما باریکتر است که از آن هم برای تغذیه دام استفاده می‌کنند. این درخت در تمام فصلهای سال سرسبز است
استفاده از چوب درخت کُوِر
از چوب درخت کُوِر گاهی برای ساخت ابزارآلات کشاورزی، صنایع دستی و زغال استفاده می‌شده‌است. به علت عدم مقاومت چوب کُوِر در برابر عوامل طبیعی، چوب کُنار که محکم تر است جای چوب کُوِر را گرفته‌است.
درختان کُوِر یا کَهور و پوشش فضای سبز آن را در سطح جهان بی نظیر قلمداد کرده‌اند و بعضی از جهانگردان آن را برتر از فضای سبز جزایر هاوایی و کارائیب توصیف نموده‌اند.
کُور در فرهنگ جنوب
بر اساس پژوهش‌های جدید، درخت «کَهور» (کُوِر) که در فرهنگ «مردم جنوب» حداقل ریشه‌ای صد ساله دارد و در آثار سدید السلطنه کبابی و سفرنامه‌های جهانگردان از آن یاد شده‌است، نه تنها موجب ایجاد چهره‌ای بیابانی و نامطلوب در سطح شهر نمی‌شود، بلکه در بسیاری از شهرهای جهان، از این درخت در چیدمان مناظر شهری استفاده شده‌است و بسیاری از بلوارها و ساختمان‌های مرکزی و اصلی شهر نیز در پناه درخت پر سایه «کَهور» (کُوِر) جای گرفته‌اند. این درخت از طرف انجمن مناظر مزیلاوالی آمریکا، به عنوان درخت منظره‌ای شهری انتخاب و معرفی شده‌است. پوشش سبز دانشگاه آریزونای آمریکا از گونه‌های این درختچه تشکیل یافته و ساختمان‌های منحصربه‌فرد این دانشگاه را در خود پناه داده‌اند.
کهور پاکستانی یا کهور آمریکایی یا کرت دریایی (نام علمی: Prosopis juliflora) نام یک گونه از سرده کهور است.
کهور پاکستانی درختی چند ساله، دارای رویشگاه صحارا-سندی و ارزش زیستگاهی دارد. این درخت در سه دهه اخیر بوفور به صورت جنگلی در جنوب ایران [استان بوشهر] کاشته شده و بومی ایران نیست در گویش جنوب ایران به آن سُمر نیز گفته می‌شود.
کهور پاکستانی درختچه‌ای بزرگ یا درختی به ارتفاع تا ۵ متر، همیشه دارای برگ سبز، این گونه به صورت کاشته شده در استان‌های جنوبی کشور دیده می‌شود. یکی از درختان مقاوم به خشکی و شوری و حساس به سرما است که سرسبزی خاصی به مناطق بیابانی ساحلی جنوب ایران داده است. علاوه بر ایران در غرب هندوستان، مکزیک و بین سند و پنجاب وجود دارد. درحقیقت این گونه، بومی مناطق شمالی آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی و کشورهای چون بولیوی، آرژانتین، کلمبیا، ونزوئلا و مکزیک است.
به عنوان یک درخت سایه دار در فضای سبز و پارک‌های جنگلی و برای تثبیت شنهای روان کاربرد دارد. اما مناسب فضای سبز شهری نیست چون ریشه‌های قوی و تنومند آن باعث خرابی پیاده‌رو می‌شود و خارهای تیز آن نیز پس از ریزش از درخت، می‌تواند ایجاد مزاحمت بنماید؛ و کاشت آن در محوطه‌های کارگاهی، در حاشیه و کنار جاده‌های خارج از شهر و در اطراف اتوبان‌ها نیز توصیه می‌شود.

رویشگاه آن در هرمزگان ایران
در هرمزگان به کهور پاکستانی سُمْر گفته می‌شود و درختی است زیبا با اندامی بلند که شکل خارجی آن (از دور) شباهت زیادی به چتر دارد. شاخه‌های درخت سُمر تو برهم و دور یگدیگر است. گویند که این درخت بیش از صدسال عمر می‌کند. چوب این درخت سفید و محکم است و در برخی گونه‌های چوب کمی سرخ رنگ می‌شود. درخت سمر در برابر خشک سالی و کم‌آبی مقاوم است، اما اگر چند سال متوالی باران نبارد، در اثر تشنگی کم‌کم خشک می‌شود و می‌میرد.
غذای زنبورعسل
درخت سمر بیشترین پوشش جنگلی کوهستانی منطقه هرمزگان را در برگرفته‌است. برگ درخت سمر باریک و سوزنی و شاخه‌هایش مملو از خار است؛ و گلی زرد رنگ دارد، در موسم گُل و بارداری زنبورعسل به‌طور قابل توجهی بر روی شاخه‌های این درخت مشاهده می‌شود که شهد برای عسل جمع‌آوری می‌کنند. عسل گل سمر از مرغوب‌ترین انواع عسل در جنوب غرب هرمزگان است. عسل گل سمر طعم و مزه مخصوصی دارد. از درخت سمر در فصل تابستان گلی زرد رنگ می‌روید که بوی مطبوعی دارد. در این فصل زنبور عسل از این گل‌ها رحیق انگبین برای تهیه عسل می‌گیرند. این درخت نزد صحرانشینان و حشم‌نشین کوهستان اطراف بخش کوخرد با نام (چِت) یا «چتی» معروف است. چنان‌که در شهرستان بستک هرمزگان پشته‌ای نیز به همین نام وجود دارد که آن را (پشتخه چتی) می‌گویند؛ و (چت) به لهجه صحرانشین منطقه به معنای (سمر) است.
استفاده از درخت سُمر
سمر در ترکیب جیره بزغاله‌ها آزمایشی در قالب چهار جیره که به ترتیب حاوی صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ درصد نیام سمر به شکل آسیاب شده بود انجام شد میزان غذای مصرفی، خصوصیات پرواری بزغاله‌ها از قبیل اضافه فون روزانه، ضریب تبدیل غذایی و خصوصیات لاشه بزغاله‌ها مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از این آزمایش در رابطه با وزن نهایی، اضافه وزن روزانه و غذای مصرفی گروه چهار (۳۰ درصد نیام سُمر) با سایر گروه‌ها اختلاف معنی داری نشان دادند و همچنین در رابطه با پارامترهای مهم لاشه نیز اختلاف معنی‌دار مشاهده گردید با توجه به نتایج حاصل استفاده از ۲۰درصد نیام سمر در ترکیب جیره هیچ گونه مشکلی ندارد.
برگ و چوب سمر
برگ درخت سُمر غذای مخصوص شتر است، همچنین چوب درخت سمر وچوب سَلَم برای زغال از چوب کُنار و چوب کُور مرغوب‌تر است. در دوران گذشته در خانه‌های روستایی از چوب سمر برای تدفئه استفاده می‌نموده‌اند. همجنین از چوب سمر ابزار آلات کشاورزی، پایه کپر و تیر چوب سجم و در بام خانه نیز به کار می‌برده‌اند. لازم است ذکر شود که درخت سُمر (چِت) در سایر مناطق استان هرمزگان فراوان است، به صورتی که دشت گسترده‌ای در شمال روستای چاه مسلم (که به لهجه محلی «کَفَهِ ی چاه مسلم» می‌نامند)، مملو از درخت سمر است، وسعت این دشت به ده‌ها هزار کیلومتر می‌رسد.
  مشاورمشاغل جدید,طرح توجیهی,مشاغل پولساز...