فروش طرح توجیهی،طرح اشتغال زایی،راه اندازی طرح پرورش بوقلمون

بوقَلَمون (در فارسی دری افغانستان: فیل‌مُرغ) گونه بزرگی از پرندگان است که از سرده  (جنس) ملیگریس (Meleagris) و بومی آمریکای شمالی می‌باشد. بوقلمون‌ها در راسته ماکیان‌سانان (Galliformes) قرار دارند.بوقلمون‌ها با یک ریش گوشتی که از زیر نوک آویزان است و با یک برآمدگی گوشتی که از بالای نوک آویزان است و اسنود (snood) نامیده می‌شود، متمایز می‌گردنند. با طول بالی از ۱٫۵ تا ۱٫۸ متر، بوقلمون‌ها بزرگ‌ترین پرندگان جنگل‌های محل زندگی خود هستند. همچون بسیاری از دیگر گونه‌های راسته ماکیان‌سانان، بوقلمون نر بزرگ‌تر و رنگارنگ‌تر از بوقلمون ماده است. هنگامی که این پرنده مضطرب یا هیجان‌زده می‌شود پوست برهنه در ناحیه گلو و سر می‌توانند از خاکستری به رنگهای قرمز، سفید و آبی تغییر رنگ دهند. به همین علت در زبان فارسی به آن بوقلمون می گویند (بوقلمون نوعی از پارچه دیبا است که با تغییر جهت تابش نور به آن از رنگی به رنگی دیگر درمی‌آید. اروپاییان در نخستین برخورد با بوقلمون در شمال آمریکا آن را به اشتباه گونه‌ای از پرنده گینی دانستند که از راه ترکیه وارد مرکز اروپا شده بود. با این حال نام کشور ترکیه بر روی این پرنده در زبان انگلیسی باقی‌ماند و نیز این اشتباه موجب شد که نام علمی آن: ملیگریس (نام پرنده گینی در یونان است) شود. همچنین نام‌های زیادی در زبان‌های دیگر برای بوقلمونها که خاستگاه غیر بومی دارند، دیدگاهایی از زمان قدیم درباره این پرنده دیده شده‌است و باید اضافه کرد که معلوم نیست که بوقلمونها واقعاً از کجا آمده‌اند. بوقلمون‌های بزرگ محلی (صنعتی) قادر به پرواز (پریدن) نیستند اما بوقلمون‌هایی کوچک وحشی (در جنگل‌ها و در روستاها) توانایی پرواز تا چند صد متر را دارند. آن‌ها می‌توانند با این پرش‌ها به بالای درختان پرواز کنند و خود را از دست شکارچیان نجات دهند. بوقلمون‌ها تا دو هفته بعد از بیرون آمدن از تخم نمی‌توانند پرواز کنند.
نکات مهم درباره پرورش بوقلمون در خانه
برای شروع کار لازم است تا اطلاعاتی کلی درباره نیاز‌های این پرنده، نوع تغذیه و مراحل رشد آن بدانید. همچنین اطلاع از شرایط محیطی موردنیاز و فضای لازم برای پرورش بوقلمون ضروری است.
بهترین زمان برای شروع پرورش بوقلمون
پرورش بوقلمون به شیوه سنتی در کشور ما در استان‌های خراسان، گیلان، مازندران آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، استان مرکزی، فارس، اصفهان و کرمان متداول است؛ بنابراین در این مناطق که شرایط اقلیمی منطقه مناسب است، پرورش گله‌های کوچک باید در ماه‌های گرم سال آغاز شود تا نیاز به تجهیزات گران قیمت، برای گرم کردن به حداقل برسد. توجه داشته باشید، در آغاز باید با جوجه بوقلمون شروع کرد.

انتخاب نژاد
نژاد‌های مختلفی از بوقلمون (بومی، بیوتی، نیکولاس، هیبرید و...) وجود دارد، ولی به دلیل نوسان قیمت گوشت این پرنده در بازار، انتخاب نژاد بوقلمون بومی اصلاح شده، بهترین گزینه و مقرون به صرفه است و برای کسانی که در آغاز شروع این کار هستند، پیشنهاد می‌شود.
دوره رشد بوقلمون‌های بومی اصلاح شده حدود ۶ الی ۷ ماه است که طی این زمان حدود ۳۵ کیلو دان خورده و بوقلمون‌های نر وزنی حدود ٧ کیلو می‌گیرند. هزینه دان و سایر هزینه‌های پرورش به غیر از هزینه‌های اولیه احداث سالن، به ازای هر بوقلمون از ۶۰ هزار تومان تجاوز نمی‌کند که حداقل با قیمت ١١۰ هزار تومان قابل فروش است.
فضای مورد نیاز برای پرورش بوقلمون
برای شروع کار می‌توانید یک گله ۱۲ تایی از بوقلمون را برای نگهداری انتخاب کنید. میزان فضای لازم برای نگهداری از این تعداد محوطه‌ای به طول، عرض و عمق ۵ متر است.
جوجه یک روزه بوقلمون در هفته‌های اول زندگی قادر به تطابق کامل بدن با شرایط حرارتی محیط اطراف نیست و به سیستم‌های حرارتی سالن وابسته‌ است تا حرارت بدن را حفظ کنند؛ بنابراین برای یک شروع موفق به فکر آینده باشید و از ابتدا فضایی را که برای این کار اختصاص داده‌اید، به سیستم گرمایش و سرمایش مجهز کنید.
این مهم است تا سیستم‌های حرارتی شما، در صورت نیاز به صورت کامل فعال باشند و توسط متخصص مربوط سرویس‌های لازم انجام گیرد.
شرایط سالن
 *  سالن نگهداری جوجه‌ها باید چنان بنا شود که به سهولت و بدون هیچگونه ناراحتی بتوان آن‌را تهویه کرد.   * سالن باید به گونه‌ای ساخته شود که به سهولت قابل تمیز کردن باشد.
* پنجره‌ها باید در جلو و عقب سالن مستقر شوند. لازم است برای هر مترمربع آشیانه، حداقل یک دهم مترمربع پنجره در نظر گرفته شود.
*  رطوبت سالن باید حدودا ۶۵ الی ۷۰ درصد باشد تا هوای سالن خشک و گرد و خاکی نشود.
بستر کف سالن
توجه به بستر مناسب کف سالن برای پرورش بوقلمون بیش از سایر طیور اهمیت دارد. چرا که وزن زیاد این پرنده، به ویژه در نژاد‌های بومی اصلاح شده، باعث فشار بسیار زیادی به پای پرنده می‌شود و با توجه به نسبت جثه به مساحت در تماس با زمین پای پرنده، لزوم وجود یک بستر نرم و مناسب را مطرح می‌کند.
بستر‌های متفاوتی در نقاط مختلف با توجه به شرایط اقلیمی منطقه برای پرورش بوقلمون پیشنهاد می‌شود. از جمله این بستر‌ها می‌توان به پوشال، کلش، خاک اره، رول‌های مقوایی، کاغذ (روزنامه)، ماسه و... اشاره کرد.
هرکدام از این بستر‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند.
مثلاً استفاده از ماسه به درستی نمی‌توان آنرا ضدعفونی کرد و رطوبت را بخوبی جذب نمی‌کند؛ یا خاک اره که بدلیل کوچک بودن و مصرف توسط پرنده (اشتباهاً بجای دان) ممکن است مشکلاتی بوجود آورد. یا استفاده از کاغذ یا مقوا که بدلیل ضخامت کم همیشه سرد و سفت است و جاذب رطوبتی خوبی هم نیست اما ارزان است.
به جهت حساسیت بوقلمون و نیز بیماری‌های شایع اندام حرکتی این پرنده، پیشنهاد می‌شود تا از پوشال نراد به ضخامت حداقل ۷ سانتیمتر استفاده شود. این بستر ضمن ایجاد نرمی و جذب مناسب رطوبت، به خوبی قابلیت هم خوردن (چهارشاخ خوردن) را داراست و بدلیل اندازه آن، بوقلمون نمی‌تواند آنرا بخورد.
تغذیه بوقلمون
توجه به نوع تغذیه این پرنده ضروری است، هرچند می‌توان به آن از باقیمانده میوه و سبزجات داد، ولی بهتر است نوع تغذیه بر اساس رژیم غذایی‌شان در نظر گرفته شود. جوجه‌های بوقلمون دو مرتبه در روز غذا می‌خورند. دانخوری باید طوری پر شود که تا در مرتبه بعدی مقداری از دانه‌ها باقی مانده باشند.
دقت داشته باشید، ظرف دانخوری را نباید به حدی پر کرد که دانه‌ها روی زمین بریزند. اگر این اتفاق افتاد باید دانه‌هایی که با مدفوع آلوده شده‌اند دور ریخته شود.
تمیز نگه داشتن و ضد عفونی کردن ظرف غذاخوری پرنده لازم است هفته‌ای یکبار انجام شود.
برای اینکه جوجه بوقلمون‌ها را به خوردن ترغیب کنند، مقداری از جو خرد شده، مقداری از شیر و برخی از تخم مرغ پخته و خرد شده و یا غذای سبز استفاده می‌کنند.
جوجه بوقلمون نیز بسیار کم هوش و بی استعداد است و از این رو یکی از اشکالات اولیه پرورش بوقلمون عدم فراگرفتن طرز غذا خوردن و آشامیدن است. به این منظور لازم است در روز‌های اول نهایت دقت و توجه و حوصله را نمود تا جوجه‌ها طرز خوردن و آشامیدن را فرا بگیرند.
دمای سالن
دما در هفته‌های مختلف باید به قرار زیر باشد:
در شروع دوره پرورش و در سیستم آشیانه گرم (گرمایش در کل سالن) دمای آشیانه را در حدود ۳۴ الی ۳۶ درجه سانتی گراد تامین کنید و این دما را در اواخر هفته اول به ۳۲ درجه برسانید.
سپس دمای آشیانه را در هفته دوم ۲۹، هفته سوم ۲۶، در هفته چهارم ۲۴ (در تمام این مدت حرارت سالن نباید از ۲۴ درجه سانتی گراد کمتر شود)، هفته پنجم ۲۱ درجه و از هفته ششم تا پایان دوره دمای ۱۸درجه سانتی گراد را حفظ کنید.
در این مقاله از ستاره به طور کلی به مبحث نگهداری بوقلمون پرداخته شد. در صورتی که علاقه‌مند بودید تا پرورش و نگهداری بوقلمون را به عنوان شغل اصلی یا جانبی برای خود در نظر بگیرید، در درجه اول باید در این زمینه تحقیق کنید و معلومات خود را افزایش دهید.
پرورش بوقلمون
از نیازهای ضروری تغذیه ای انسان، تأمین پروتئین حیوانی است.
گوشت طیور به عنوان یک منبع با ارزش از پروتئین، در سال های اخیر در تغذیه انسان، در ایران و جهان مورد استفاده قرار گرفته است.
در پرورش طیور، به مراتع وسیع طبیعی و کشت و تهیه علوفه سبز و امثال آن نیازی نیست.
بلکه می توان با برخی موادغذایی از جمله کنسانتره به مقدار زیادی گوشت تولید کرد.
در حال حاضر، قسمت اعظم فعالیت برای تولید گوشت، در پرندگان بر روی مرغ متمرکز شده است و در مرحله بعدی، پرورش بوقلمون جایگاه ویژهای دارد.
 
بوقلمون بزرگترین و سنگین ترین پرنده خانگی است.
زادگاه اصلی این پرنده آمریکای شمالی و مرکزی میباشد.
اولین بار بوقلمون در زمان شاه عباس صفوی توسط تجار ارمنی به ایران آورده شد.
این پرنده مفید، اغلب به طور کاملاً ابتدایی و پراکنده در روستاهای ایران نگهداری می شود.
با توجه به گرانی آن و نبودن فرهنگ و الگوی مناسب مصرف گوشت بوقلمون، هنوز این پرنده نتوانسته جایگاه واقعی خود را پیدا کند.
ولی چنانچه به صورت اصولی و با استفاده از شیوه های صحیح و جدید علمی به نگهداری و پرورش بوقلمون اقدام شود، نه تنها نگهداری آن در سطح وسیع، اقتصادی و مقرون به صرفه خواهد بود بلکه پرورش اصولی این پرنده کمک مؤثری به تأمین نیازهای پروتیشنی کشور خواهد نمود.
امروزه در بسیاری از روستاهای کشورمان می توان با کمترین هزینه و امکانات، به پرورش و نگهداری بوقلمون برای مصرف و فروش اقدام کرد.
بوقلمون را به سادگی می توان در واحدهای کوچک و حتی خانگی پرورش داد.
گوشت این پرنده چربی کمی دارد ولی از نظر پروتئین بسیار با ارزش است.
تخم بوقلمون، بعد از گوشت آن، در درجه دوم اهمیت قرار دارد.
تعداد تخمهایی که بوقلمون ماده تولید میکند، حداقل ۱۵ و حداکثر ۳۵ عدد است.
البته این تخمها در دو نوبت، یعنی بهار و تابستان و بعضی مواقع در پاییز تولید می شود.
پرهای بوقلمون در صنایعی مانند تولید لحاف و تشک، چسب سازی، تولید گلهای مصنوعی و … کاربرد دارد.
بوقلمونهای نر اندام درشتی دارند و رنگ پرها در قسمت سر و گردن با هم متفاوت است و تغییر میکند.
پرهای دم نیز رشد زیادی دارند و به شکل بادبزن میشوند.
 
بر روی پیشانی بوقلمون، برآمدگی گوشتی وجود دارد که در نرها این برآمدگی رشد بیشتری دارد.
وقتی بوقلمون نر عصبانی می شود، طول این برآمدگی چند برابر می شود.
اما در بوقلمون ماده پرهای دم و برآمدگیهای گوشتی سر، رشد کمتری دارند.
بوقلمون های بومی ایران به رنگهای الوان، سیاه، طلایی و سفید دیده می شوند.
وزن بوقلمون های نر بومی، بین شش تا هشت کیلوگرم است.
وزن بوقلمون های ماده بومی، بین چهار تا شش کیلوگرم است. مشاورمشاغل جدید,طرح توجیهی,مشاغل پولساز...