فروش طرح توجیهی ، طرح اشتغالزایی ، راه اندازی طرح پرورش خرگوش

فروش طرح  توجیهی ، طرح اشتغالزایی ، راه اندازی طرح پرورش خرگوش  

خَرگوش پستانداری است علفخوار، از تیره خرگوشان (Leporidae) و دارای اندامی شبیه به گربه و گوش‌های دراز و لب‌های شکافدار. دست‌های خرگوش از پاهایش کوتاهتر است. و بسیار تند حرکت می‌کند، و دارای انواع مختلف است. در حدود ۶ تا ۸ بچه به دنیا می‌آورد.

در هنگام زمستان به دلیل داشتن پوست سفید پیدا کردن او در برف دشوار است. تغییر رنگ پوست این حیوان مربوط به (ویژگی های حیات) است. و یعنی در زمستان سفید شدن پوست این جانور را می توان سازش با محیط ویژگی های حیات دانست. خرگوش قطبی سوراخ‌هایی به عمق ۲ متر در برف حفر می‌کند که این مکان جای مناسبی برای مخفی کردن کودکان به هنگام خطر است.

خاستگاه اصلی این جانور اسپانیا و آفریقای شمالی است^{[نیازمند منبع]} اما به بعضی از کشورهای دیگر هم مهاجرت کرده‌است. این خرگوش گیاهان بومی را می‌خورد و باعث می‌شود که سایر جانوران گرسنه بمانند. این جانور همچنین محصولات کشاورزی را منهدم می‌کند و برای خود سوراخ‌های زیرزمینی حفر می‌کند.

یکی از گونه‌های خرگوش، خرگوش آنقوره است. با توجه به میانگین ۵ تا ۶ بچه در هر زایمان، می‌توانند ۵۰ الی ۶۰ بچه در سال تولید کنند. این نوع خرگوش می‌تواند از سه ماهگی باردار شود.

خرگوش‌ها بیش از ۴۴ گونه‌اند (اهلی و صحرایی). رنگ آن‌ها خاکستری و قهوه‌ای است. خرگوش‌های دست آموز رنگ‌های گوناگونی دارند. طول آن‌ها تا ۶۰ سانتیمتر و وزن آنها تا ۵ کیلوگرم هم می‌رسد. طول عمر آنها تا ۶ سال و دشمنان آنها روباه، مار، عقاب، و انسان هستند. آن‌ها از نوع پستان‌داران هستند. سرعت خرگوش به ۴۰ کیلومتر در ساعت هم می‌رسد. خرگوش ماده قادر است که ۵ تا ۸ بچه به دنیا بیاورد.

خرگوش‌ها می‌توانند در چمنزار، علفزار، جنگل‌های کم درخت، جنگل‌های انبوه، تالاب و حتی بیابان زندگی کنند این جانور به صورت دسته جمعی زندگی می‌کند. شناخته شده ترین گونهٔ آن‌ها یعنی خرگوش اروپایی در سوراخ‌هایی درون زمین زندگی می‌کند.

بیش از نیمی از خرگوش‌های جهان در آمریکای شمالی زندگی می‌کنند همچنین جنوب غربی اروپا، آسیای جنوب شرقی، سوماترا، برخی جزیره‌های ژاپن و بخش‌هایی از آفریقا و آمریکای جنوبی هم زیستگاه این جانورند. به صورت طبیعی نباید در بیشتر بخش‌های اوراسیا خرگوش پیدا کرد با این حال هم اکنون شماری از گونه‌های خرگوش صحرایی در این منطقه یافت می‌شود. بیشتر خرگوش‌ها در اثر مبادلهٔ بزرگ میان آمریکا وارد آمریکای جنوبی شدند. بیشتر این قاره تنها یک گونه از این جانور، خرگوش برزیلی، را دربر دارد؛ درحالی که بیشتر مخروط جنوبی آمریکا بدون خرگوش است.

خرگوش‌های اروپایی به بسیاری از نقاط جهان برده شده‌اند

تولیدمثل

نرخ تولید مثل خرگوش‌ها بسیار بالا است. فصل جفت‌گیری بیشتر خرگوش‌ها ۹ ماه است. فصل جفت‌گیری برای خرگوش‌های استرالیا و زلاندنو از روزهای پایانی ژوئیه آغاز می‌شود و تا پایان ژانویه ادامه دارد در حالی که برای دیگر خرگوش‌ها، در بازهٔ فوریه تا اکتبر است. دوران بارداری معمولی هم برای آن‌ها سی روز است و می‌توان انتظار داشت در هر بارداری، چهار تا دوازده بچه به دنیا آید. یک بچه خرگوش، چهار تا پنج هفته شیر می‌خورد، این بدین معنی است که یک در یک فصل، یک خرگوش ماده می‌تواند ۸۰۰ بچه، نوه و نتیجه (فرزند نوه) تولید کند. یک خرگوش ماده، از شش ماهگی و یک خرگوش نر، از هفت ماهگی، آمادهٔ جفت‌گیری است. فرایند جابجایی اسپرم، نزدیک به ۳۰ تا ۴۰ ثانیه بیشتر طول نمی‌کشد. رفتارهایی مانند لیسیدن، بو کردن (خرخر کردن) و دویدن به دنبال خرگوش ماده، از جمله کارهای میانهٔ جفت‌گیری است. همچنین پاشیدن ادرار (برای کشیدن قلمرو) از دیگر رفتارهای جنسی این جانور است. گاهی برخی خرگوش‌های ماده در دورهٔ بارداری ممکن است کمی از موهای بدنشان را از دست بدهند.

تخمک‌گذاری، ده ساعت پس از جفت‌گیری آغاز می‌شود. خرگوش ماده پس از جفت‌گیری، لانه اش را می‌سازد و با خزهای زیر گردن، شکم و پهلویش مرز لانه اش را مشخص می‌کند. خرگوش ماده با این کار خزهای روی پستانش را کم می‌کند تا آسان تر بتواند به نوزادان در راهش، شیر بدهد. نوزاد خرگوش هنگامی که به دنیا می‌آید، کور است بدنش خز ندارد و کاملاً ناتوان است. دستگاه ایمنی بدن نوزادان بسیار کم توان است و نمی‌تواند پادتن تولید کند برای همین پادتن از طریق جفت به بدن نوزاد می‌رسد.

طبیعت شیر خرگوش به گونه‌ای است که نوزادان تنها یک یا دو بار در روز آن هم برای چند دقیقه به شیر مادر نیاز پیدا می‌کنند بدن برهنهٔ نوزادان پس از چند روز از یک موی نازک و نرم پوشیده می‌شود، پس ده تا یازده روز، چشمشان باز می‌شود و پس از ۱۴ روز، می‌توانند به تنهایی غذا بخورند. در سن ۵ تا ۶ هفتگی، پوشش نرم دوران نوزادی خود را از دست می‌دهند و خزهای پیش از بزرگسالی روی بدنشان می‌روید. در سن ۶ تا ۸ ماهگی خرگوش‌ها کاملاً بزرگسال اند و خزهای دوران پیش از بزرگسالیشان با خزهای دوران بزرگسالی جایگزین شده‌است. از این پس، خرگوش‌ها دو بار در سال موهای کهنهٔ بدنشان را از دست می‌دهند و موی تازه پیدا می‌کنند.

یک خرگوش می‌تواند ۹ تا ۱۲ سال زندگی کند.پیرترین خرگوش جهان، ۱۸ سال زندگی کرده‌است.

خرگوش‌ اهلی را می‌توان به عنوان حیوان خانگی در حیاط خانه و یا درون خانه در قفس نگهداری کرد که در این صورت باید او را به بیرون ببرید و اجازه دهید که در فضای باز نیز گردش کند. در عین حال باید نکاتی را برای نگهداری آنها رعایت کنیم که خلاصه ای از آنها را یادآور می شویم.

• در تغذیه خرگوش بالغ، علوفه خشک و سبزیجات تازه از اجزای اصلی رژیم غذایی (حدود ۷۰ در صد از حجم غذای روزانه) به حساب می‌آید. باید به صورت روزانه و تازه، بیشتر از هر نوع غذای دیگری در اختیار آنها قرار گیرد. استفاده از یونجه می‌تواند گزینه خوبی باشد. یونجه منبع غنی از فیبر است و مصرف آن برای تمام عمر خرگوش توصیه می‌شود، که نه تنها بستر نرمی برای خرگوش به حساب می‌آید و بسیار ایده‌آل است، علاوه بر آن باعث می شود پای او خشک باقی بماند.خرگوش نیز در حالی که مشغول بازی و فعالیت روزانه‌اش هست به جویدن یونجه نیز تشویق می‌شود. برای تکمیل رژیم غذایی روزانه علاوه بر یونجه، از سبزیجات برگ سبز تیره مانند کاهو نیز می‌توانید استفاده کنید (‌توجه کنید که از دادن مواد غذایی حاوی قند زیاد مانند سیب زمینی به خرگوش‌ها اجتناب نمایید). پلت های مخصوص خرگوش تنها باید در مقادیر بسیار محدود استفاده شود. در صورت استفاده از پلت، تنها نوع ساده آن را تهیه کنید و از خرید پلت های فانتزی که حاوی دانه‌ها، مغزها یا ذرت است در مقادیر زیاد خودداری کنید. این مواد در دراز مدت برای خرگوش بسیار خطرناک است. علاوه بر اینکه باعث چاقی می‌شود منجر به بروز پوکی استخوان، کمبود کلسیم و رشد بیش از حد دندان‌ها نیز خواهد شد.

• دندان‌های خرگوش دائما و در تمام دوره زندگی رشد خواهد کرد. در طبیعت با جویدن علوفه خشک و سخت، دندان‌ها مرتب ساییده می‌شود، ولی در خرگوش‌هایی که حیوان خانگی به شمار می‌روند، برای جلوگیری از رشد بیش از حد دندان‌ها،  باید یک شاخه چوبی تازه یا اسباب بازی نرم برای جویدن در اختیارشان گذاشت.

• تراشه‌های کاج و سرو برای استفاده خرگـوش و پستانداران کوچک دیگر توصیه نمی‌شود. فنل استنشاقی (موادی است که باعث می‌شود کاج و سرو خوش‌بو شوند) می‌تواند منجر به تغییرات کبدی در خرگـوش شود. خاک رس نیز توصیه نمی‌شود، هم می‌تواند در دستگاه گوارش خرگوش تجمع کرده و مشکل ایجاد کند، هم اینکه گرد و غبار ناشی از آن می‌تواند مشکلات تنفسی را تشدید کند.

• برای تمام خرگوش‌ها‌، نازا سازی و عقیم کردن توصیه می‌شود. خرگوش‌ها می توانند هر ۳۰ روز زایمان کرده و در عرض چند دقیقه پس از زایمان دوباره باردار شود. نه تنها نازا سازی و اخته‌کردن از زایمان ناخواسته جلوگیری می‌کند، حتی خرگوش ماده را از سرطان رحم محافظت می‌کند (میزان ابتلا به سرطان رحم در خرگوش‌های ماده حدود ۵۰ تا ۸۰ درصد می‌باشد). با این عمل می‌توانیم بدون نگرانی خرگوش نر و ماده را (بدون دخالت هورمون هایشان) در کنار هم نگهداری کنیم.

• می توان به یک خرگوش آموزش داد که در ظرف مخصوص یا litter box ادرار کند. البته این کار چندان ساده نمی‌باشد و شما باید این آموزش را در چندین مرحله و با صبوری انجام دهید. از یک منطقه کوچک شروع کنید. مدام او را زیر نظر بگیرید تا ببینید که خرگوش می‌خواهد در کدام گوشه ادرار کند، کافیست روزنامه آغشته به ادرار را در محلی که می خواهید قرار دهید و پس از مدتی که عادت کرد ظرف مخصوص را در همان محل قرار دهید. بعضی از خرگوش ها در شروع یادگیری به چند ظرف نیاز دارند.

• جهت نگهداری خرگوش در منزل می‌بایست فضای مورد نیاز آن را فراهم کنید. مطمئن باشید در مناطقی که خرگـوش شما بازی و فعالیت می‌کند محل امنی هم برای او و هم برای وسایل منزل باشد. همانطور که می‌دانید اکثر خرگوش‌ها جوندگان حیرت آوری هستند. آنها سیم‌های برق، فرش، و اشیاء دیگر را که به طور معمول در هر خانه یافت می‌شوند را می‌جوند.

به همین منظور بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند خرگوش خود را در خارج از منزل نگه‌داری کنند که ممکن است خطرات زیادی از جمله سرما‌زدگی، حمله حیوانات دیگر به آنها‌، تابش مستقیم نور خورشید و گرمازدگی، خرگوش را تهدید کند. البته خرگوشی که داخل خانه زندگی می‌کند امنیت بیشتری داشته،  سالمتر و شادترخواهد بود. همچنین طول عمر بیشتری به نسبت خرگوشی که در محیط خارج از منزل زندگی می‌کند (به شرطی که تمام نکات لازم را رعایت کنید)، خواهد داشت.

• هرگز برای “تنبیه کردن ” و یا “نظم و انضباط دادن ” به یک خرگـوش تلاش نکنید. بکار گرفتن این روش اغلب ترس را در خرگوش ایجاد می‌کند و می پندارد که با او وارد جنگ شده‌اید، حالت دفاعی به خود گرفته و شروع به گاز گرفتن می‌کند.

• برای خرگوش‌ها به دامپزشکانی که در طب خرگوش مهارت دارند مراجعه نمایید. بسیاری از دامپزشکان، با گونه‌های دیگری از حیوانات خانگی سرو کار دارند و ممکن است مهارت کافی و اطلاعات تخصصی، مخصوص آن حیوانات را داشته باشد اما در مورد خرگوش تجربه نداشته باشد. در نتیجه ممکن است داروهای نامناسب یا مضر برای خرگوش را تجویز کند. پس بهتر است برای پیدا کردن یک دامپزشک متخصص، قبل از مراجعه کاملا جستجو کنید.
• بی اشتهایی یا اسهال آبکی در خرگوش باید از جمله موارد اورژانسی در نظر گرفته شود و می تواند خطرساز باشد. پس بلافاصله به دکتر مراجعه کرده تا حیوان از مراقبت‌های دامپزشکی بر خوردار گردد.

• نگهداری خرگوش برای بچه‌های کوچک توصیه نمی‌شود. بچه ها نمی‌توانند از آنها بخوبی نگهداری کنند. خرگوش‌ها در طبیعت توسط حیوانات شکار می‌شوند، و طبعا هنگام احساس خطر آماده دفاع از خود می‌شوند. در نتیجه به راحتی توسط دست زدن یک کودک وحشت زده شده و از خود دفاع می‌کنند. اغلب آسیب های وارده به خرگوش‌ها توسط کودکان انداختن یا پرت کردن آنهاست، که منجر به شکسته شدن پا یا  پشت خرگوش می‌شود. همیشه یک فرد بالغ باید مراقب خرگوش باشد و با دقت هر گونه تعامل کودکان با خرگوش را تحت نظارت داشته باشد.

• شایع ترین مشکلات دامپزشکی خرگـوش‌ها که می‌تواند خطر ساز باشد و باید برای درمان آنها با یک دامپزشک متخصص مشورت شود، عبارتند از :
عفونت گوش، عفونت دستگاه ادراری، آبسه یا ورم چرکی، ریزش مو، خارش پوستی، مشکلات دندانی (بخصوص دندان پیشین و دندان آسیاب)، سرطان رحم (در ماده خرگوش‌هایی که نازا نشده‌اند)، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (به عطسه کردن ، آبریزش چشم یا بینی خرگوش دقت کنید)، اتساع شکم، کاهش فعالیت یا عدم فعالیت در دستگاه گوارش (که ممکن است منجر به گرفتگی مدفوع در روده شود)، تغییر یا عدم تعادل در راه رفتن.

ریخت‌شناسی

گوش‌های بلند خرگوش‌ها که گاهی بلندتر از ۱۰ سانتیمتر (۴ اینچ) هم می‌شوند، احتمالاً برای شناسایی درندگان سازگار گشته‌اند. دو پای پشتی آن‌ها بسیار نیرومند است و چهار انگشت دارد اما پنجه‌های پیشین آن‌ها دارای پنج انگشت است. خرگوش در هنگام استراحت، جانوری کف‌رو است درحالی که هنگام دویدن بر روی پنجه به این سو و آن سو می‌رود. برای همین بیشتر، خرگوش‌ها را جانورانی پنجه‌رو می‌دانند. اندازهٔ بدن خرگوش می‌تواند از ۲۰ سانتیمتر (۸ اینچ) و ۰٫۴ کیلوگرم تا ۵۰ سانتیمتر (۲۰ اینچ) و بیش از ۲ کیلوگرم برسد. خز بدن آن‌ها هم معمولاً نرم و بلند است و سایه‌های قهوه‌ای، خاکستری و زرد-قهوه‌ای دارد.

بوم‌شناسی

بیشتر گوارش خرگوش‌ها در رودهٔ بزرگ و سکوم انجام می‌شود. سکوم در این جانور نزدیک به ۱۰ سانتیمتر بزرگتر از معده است و همراه با رودهٔ بزرگ نزدیک به ۴۰ درصد فرایند گوارش را بر دوش می‌کشد. ساختار ماهیچه‌ای ویژهٔ اندام سکوم در این جانور اجازه می‌دهد تا روده بتواند رشته‌های گیاهی را از مواد گوارش شدنی جدا کند و رشته‌ها را به صورت مدفوع از بدن بیرون کند درحالی که مواد مغذی تر از راه غشاء مخاطی به صورت کورروده‌پروری جذب می‌شود. نام دیگر کورروده‌پروری «مدفوع شبانه» است. این مواد دارای ویتامین، پروتئین و مواد معدنی فراوانی است که برای سلامتی بدن خرگوش نیاز است. خرگوش این مواد را می‌خورد تا بتواند نیازهای خوراکی بدنش را فراهم کند (فرایندی مانند نشخوار کردن با اندکی تفاوت) پوشش مخاطی اجازه می‌دهد تا مواد مغذی از راه بخش اسیدی معده بگذرد و برای گوارش به روده برسد. خرگوش‌ها با این فرایند می‌توانند مواد مغذی بیشتری را از خوراکشان بیرون بکشند.

خرگوش جانوری است که همواره شکارچیان در کمین آن اند، برای همین همواره ناچار است از نسبت به پیرامونش هشیار باشد. برای نمونه در بخش مدیترانه‌ای اروپا، روباه‌های قرمز، گورکن و یکی از وشق ایبری از شکارچیان همیشگی خرگوش اند. خرگوش درصورت روبرویی با یک احتمال خطر، سرجایش خشکش می‌زند، پیرامونش را نگاه می‌کند و به دیگر خرگوش‌ها هشدار می‌دهد. در هنگام هشدار انگشت شست قوی ترش را بر روی زمین می‌گذارد. خرگوش‌ها میدان دید بسیار گسترده‌ای دارند. آن‌ها برای گریختن از چنگال شکارچی به صورت زیگ زاگ می‌پرند و درصورت گرفتاری با پاهای پشتی خود محکم بر بدن شکارچی می‌کوبند. همچنین از دندان‌های نیرومندشان کمک می‌گیرند و با گاز گرفتن تلاش می‌کنند تا از کشمکش بگریزند.

خواب

میانگین زمان خواب برای یک خرگوش در قفس ۸٫۴ ساعت است