فروش طرح توجیهی ، طرح اشتغالزایی ،راه اندازی طرح پرورش قورباغه سمی

فروش طرح توجیهی ، طرح اشتغالزایی ،راه اندازی طرح پرورش قورباغه سمی

 

قورباغه ی طلایی بر خلاف ظاهر غلط اندازش سمی ترین موجود روی زمین است. یکی از این قورباغه ها به اندازه ای سم در بدن خود دارد که می تواند بیش از 10 مرد بالغ را در عرض سه دقیقه بکشد.

قورباغه های زرد روشن فقط در جنگل های بارانی کوچکی در سواحل کلمبیا یافت می شوند و رنگ آنها بعضا بین زرد،نارنجی، و یا سبز کمرنگ متفاوت است. براق بودن ظاهر این حیوانات حقه ای برای ترساندن مهاجمان احتمالی است. طبق مطالعه ای که در سال 2001 توسط کایل سامرز(Kyle Summers)از دانشگاه کارولینای شرقی در گرین ویل انجام شده براق ترین قورباغه ها همیشه سمی ترین هستند.

صرف لمس کردن این گونه از قورباغه لزوما شما را در خطر کشته شدن قرار نمی دهد، چرا که دو زیستان فقط زمانی که ترسیده باشند سم از خود ترشح می کنند. اما بلند کردن این موجودات کوچک و نگه داشتن آنها در کف دستتان بیشتر از چند ثانیه و بدون دستکش خودکشی است.سطح پوست قورباغه سریعا با سمی پوشیده می شود که توانایی آن را دارد تا اعصاب را از کار بیاندازد. در کمتر از یک دقیقه قربانی گرفتگی عضلانی غیر قابل کنترلی را تجربه کرده و نهایتا قلبش از کار می افتد.

دانشمندان تا کنون نتوانسته اند علت دقیق این چنین سمی بودن این نوع قورباغه ها را دریابند. آنها خواستگاه این نوع را تا 40-45 میلیون سال پیش در جنگل های شمال افریقای جنوبی دنبال کرده اند و دریافته اند که پیشینیان آنها سمی نبوده اند. گمان هایی وجود دارد مبنی بر اینکه این موجودات خودشان سم را تولید نکردند بلکه حجم زیادی از سم گیاهان را که اغلب توسط طعمه هایشان مثل مگس ها، مورچه های سمی، جیرجیرک ها، سوسک ها و موریانه ها حمل می شود، بلعیده اند. سوخت ساز بالای بدنشان ممکن است به آنها اجازه داده باشد تا در برابر سم مقاومت کرده و حتی آن را به خود جذب کنند. این تئوری زمانی قوی تر شد که قورباغه هایی که در محیط ازمایشگاهی پرورش پیدا کرده بودند، سمی از خود ترشح نکردند.

جالب اینکه در مطالعه ای که در سال 2014 توسط رلف ساپوریتو (Ralph Saporito) از دانشگاه جان کرول (John Carroll University) اوهایو انجام شده کشف شد که نوزاد این نوع قورباغه از طریق خوردن تخم های نابارور شده، سم مادر خود را دریافت می کند و خود سمی می شود. ساپوریتو این چنین توضیح می دهد:" مادر می تواند برای دفاع از تخم های خود مقداری سم در آنها قرار دهد. به نظر می رسد میزان سم در نوزاد قورباغه ها برای راندن مهاجمین احتمالی مثل سنجاقک های گرسنه کافی است." البته رنگ روشن آنها قبل هر چیز دیگر شکارچی های احتمالی را متوقف می کند.

متاسفانه این گونه به سبب تخریب وسیع زیستگاهشان به خاطر جنگل زدایی، معدن های غیرقانونی طلا و کشت کاکائو جزو گونه های در خطر انقراض به حساب می آید. روزنامه نگار سیمون بارنز(Simon Barnes) در سال 2011 اینطور می نویسد:" حیرت آور است که ما در حال نابود کردن یکی از خارق العاده ترین موجودات روی زمین هستیم. بدون داشتن چنین موجودی که به ما کابوس بدهد ما همه فقیرتر خواهیم بود."

برای حفاظت از این گونه موسسه ی ورلد لند تراست (World Land Trust) منطقه ای در مرطوب ترین جنگل های غرب کلمبیا را برای زیستگاه آنان زیر نظر گرفته است. طبق وب سایت سازمان "تعداد زیادی از گونه ی در خطر انقراض قورباغه طلایی، یکی از شگفت انگیز ترین موجودات روی زمین در محیط غنی این منطقه زندگی می کنند. این حیوانات کوچک که اندازه ی آنها تنها 55 میلی متر است یک میلی گرم در بدن خود زهر دارند."

این وبسایت همچنین توضیح می دهد که چگونه مردم بومی یاد گرفتند تا با آرام مالیدن تیر و دارت خود بر پشت قورباغه بدون صدمه زدن به آن از زهرش استفاده کنند. سلاح هایی که این گونه به زهر آغشته می شدند تا دو سال مرگبار باقی می ماندند.

بی بی سی اگر چه روشی وحشیانه تر را از نحوه ی گرفتن سم از قورباغه توصیف می کند. "اهالی محلی قورباغه ها را از جنگل می گرفتند و درون نی های توخالی حبس می کردند. زمانی که آنها احتیاج به سم داشتند، چوبی نوک تیز را از گلوی قورباغه فروکرده و از یکی از پاهایش بیرون می آوردند. جای تعجب نبود که حیوان بسیار آزرده شده و شروع به ترشح سم نماید، سپس آنها تیرهای خود را در مایع سمی فرو می کردند که یا یک سال موثر بود."

در حال حاضر محققین تمایل به کشف استفاده های ممکن پزشکی به خصوص به عنوان مسکن از زهر این نوع قورباغه دارند. ریچارد فیچ (Richard Fitch) از دانشگاه ایندیانا به بی بی سی می گوید:" ترکیباتی که باعث چنین تاثیرات سمی می شود در اینجا مورد توجه نیست، طرز عملکرد این سم می تواند برای دانشمندان و پزشکان مفید واقع شود. البته خود زهر نمی تواند به عنوان دارو کارایی داشته باشد اما فهمیدن ساختار شیمیایی آن می تواند در طراحی داروهایی بهتر کمک کند.

قورباغه نیزه سمی آبی (به انگلیسی: Blue poison dart frog) نوعی قورباغه سمی است که در جنگل‌های سیپالی‌وینی ساوانا، در جنوب سورینام و شمال به مرکز برزیل یافت شده‌است. این جاندار در هند با نام محلی اوکوپی‌پی(Okopipi) شناخته می‌شود. نام گونه‌ای این جاندار از رنگ نیلی پوستش در زبان انگلیسی گرفته شده‌است.

رفتار

محل زندگی این جاندر خشکی است اما در مناطقی که منابع آب وجود دارد باقی می‌ماند. این قورباغه بیشتر زمان بیداری خود را در طول روز، به جهش‌های کوتاه اختصاص می‌دهد. آن‌ها بسیار زمینی و تهاجمی هستند و به هم‌نوعان خود و گونه‌های دیگر حمله می‌کنند. به منظور دفع مزاحمان، از سلسله اصوات، تعقیب مزاحم و مبارزه که معمولاً با هم‌جنس خود اتفاق می‌افتد، بهره می‌گیرند.

تولید مثل

تولیدمثل قورباغه‌های نیزه سمی به صورت فصلی است و معمولاً در ماه‌های فوریه یا مارس در هنگام باران اقدام به تولیدمثل می‌کنند. برای جفت‌گیری، نرها برروی سنگی که در زیر آن ماده‌ها قرار دارند می‌نشینند و اصوات آرام ایجاد می‌کنند. سپس ماده‌ها با یکی از نرها به نزاع می‌پردازند. جانور نر ماده را به یک مکان آبی و آرام می‌برد و همان‌جا مکان تخم‌ریزی می‌شود.

رژیم غذایی

تغذیه اصلی این جاندار حشرات هستند که شامل مورچه، مگس، عنکبوت و کرم ابریشم است. این جانور در درجه اول حشره‌خوار است اما گاهی از بندپایان نیز تغذیه می‌کند. همچنین مادر برای تغذیه فرزندانش، تخم‌های بارور نشده را فراهم می‌کند.

قورباغه هایی که درباره آن صحبت می‌کنیم، از غده‌های پوستی خود ، زهر ترشح می‌کنند، رنگشان زرد و حتی قرمز است و در اکوادر زندگی می‌کنند.‏

این قورباغه‌های زهرپاش که در چندین خانواده رده بندی شده‌اند، با رنگهایشان خود را از ‏‏آسیب شکارگران در امان می‌دارند و در واقع ، با رنگ فریبنده به شکارگران هشدار می‏‏دهند که به سراغ آنها نروند. زهر موجود در بدن قورباغه ، فیلوباستی تریبیلیز تا حدی ‏زیاد ‏است که می‌تواند 20000 موش یا 20 انسان را بکشد. حتی تماس با این ‏قورباغه برای ‏انسان کشنده است.

مردم بومی کلمبیا ، هنگام شکار از زهر این قورباغه استفاده می‌کنند و آن را به ‏‏تیر و کمان خود می‌مالند.

در سال 1974 دانشمندان با بررسی زهر قورباغه زرد و کوچک ‏‏اپیپدو باستی تری کولور در یافتند که آلکالویید موجود در زهر این قورباغه ، مانند ‏داروی ‏مخدر ، واکنشی درد زدایی را در موشهای آزمایشگاهی ایجاد می‌کند. دانشمندان با مسایل زیادی روبرو بودند. حتی پس از جمع آوری 750 قورباغه ، فقط ‏500mg ‏‏زهر جمع آوری کردند. نمی‌دانستند عامل فعال این زهر چیست و بدتر از آن این قورباغه‌ها از گونه‌های حفاظت شده محسوب می‌شدند.

مشکلات دانشمندان به همین حالت ‏‏باقی بود تا اینکه در اوایل دهه 1990 روشهای تجزیه‌ای پیشرفته ای بوجود آمد که با ‏‏استفاده از آنها مشخص شد که عامل فعال زهر این قورباغه ، ترکیبی است که آن را اپی ‏‏باتیرین نام نهادند (بر گرفته از نام علمی این قورباغه).‏

اپی باتیرین ساختاری شبیه به نیکوتین دارد و از طریق فعالسازی گیرنده استیل ‏کولین ‏نیکوتین عمل می‌کند و بدین ترتیب مانند مورفین که از راه گیرنده دیگری ‏عمل می‌کند، ‏اعتیاد آور نیست. اپی باتیرین ، در تسکین درد حیوانات 200 بار قوی‌تر از مورفین است.‏

قورباغه‌های آزمایشگاهی ، اپی باتیرین تولید نمی‌کنند. بنابراین ، می‌توان نتیجه ‏گرفت ‏که فقط قورباغه‌ها در زیستگاههای طبیعی خود که از حشرات (مانند مورچه) ‏و گیاهان ‏تغذیه می‌کنند، اپی باتیرین دارند. شیمیدانان راههایی را برای ساخت این ماده ‏در ‏آزمایشگاه پیدا کرده‌اند.‏

سمیت این ترکیب ، فراتر از آن است که مورد استفاده انسانی باشد. بنابراین شیمیدانان ‏‏صدها مولکول مشابه آنرا ساخته‌اند. یکی از آنها یعنی ‏R‏ ـ 5 (2ـ آزیترینیل متوکسی) ـ2ـ ‏‏کلرو پیریدین که به اختصار 594 ـ ‏ABT‏گفته می‌شود، نسبت به اپی باتیرین سمیت ‏‏بسیار کمتری دارد و درد زدایی موثری تلقی می‌شود. 594 ـ ‏ABT‏ در حال حاضر در ‏‏آزمایشگاههای بالینی بکار می‌رود و به نظر نمی‌آید اعتیاد آور باشد.‏

موضوعات مرتبط: فروش,تهیه,مشاوره,پرورش,روش پرورش,انواع اموزش,جزوه، طرح توجیهی,مشاغل جدید,مشاغل خانگی,مشاغل پردرامد، طرح توجیهی,طرح اقتصادی,بازاریابی,سرمایه گذاری,شغل، مشاوره تولید,مشاوره سرمایه گذاری,مشاوره پرورش,فروش
برچسب‌ها: قورباغه سمی, انواع قورباغه سمی, فروش قورباغه سمی, فروش انواع قورباغه سمی