فروش طرح توجیهی پرورش کهور، فروش طرح اشتغالزایی پرورش کهور 09306131008

 

فروش طرح توجیهی پرورش کهور، فروش طرح اشتغالزایی پرورش کهور   09306131008

کَهور کَور (سرده Prosopis) نام چند گونه از درختان صحرایی که تقریباً در سراسر دشت‌ها و جویبارها، و پایهٔ کوه‌های مناطق خشک جهان دیده می‌شود. گاه تعداد محدودی در قلهٔ کوه‌ها نیز یافت می‌شود.

درخت کهور در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری ایران، هند، استرالیا، آمریکای لاتین، آفریقای جنوبی و در صحرای سوزان امارات متحده عربی می‌روید و توانایی تحمل سخت شرایط آب و هوایی را داشته و در شرایط دشوار کم‌آبی، با درصد شوری زمین در حد آب دریا نیز رشد می‌یابد و با کمترین توجه، بیشترین سایه را در شرایط اقلیمی گرمسیری فراهم می‌آورد. شاخه‌های کج ومعوج و عدم ریزش انبوه برگ آن در زمستان در سرزمین‌های گرمسیری، آن را درخت انتخابی شهری این اقلیم‌ها معرفی نموده‌است.

درختی است کهن‌سال به ارتفاع قریب به ۱۰ متر و گاه ارتفاعش تا بیست متر نیز رسیده‌است. در بعضی از مناطق صحرایی، شاید بیش از هزار سال عمر کند.

شاخه‌های این درخت سفید کمی مایل به خاکستری است.

تغذیه دام

از شاخه‌های سبز درخت کُوِر برای تغذیهٔ دام مخصوصاً بز، گوسفند، گاو و شتر استفاده می‌شود، میوه درخت کُوِر مانند لوبیا چینی، اما باریکتر است که از آن هم برای تغذیهٔ دام استفاده می‌کنند. این درخت در تمام فصلهای سال سرسبز است.

استفاده از چوب درخت کُوِر

از چوب درخت کُوِر گاهی برای ساخت ابزارآلات کشاورزی، صنایع دستی و زغال استفاده می‌شده‌است. به علت عدم مقاومت چوب کُوِر در برابر عوامل طبیعی، چوب کُنار که محکم تر است جای چوب کُوِر را گرفته‌است.

درختان کُوِر یا کَهور و پوشش فضای سبز آن را در سطح جهان بی نظیر قلمداد کرده‌اند و بعضی از جهانگردان آن را برتر از فضای سبز جزایر هاوایی و کارائیب توصیف نموده‌اند.

کهور پاکستانی یا کهور آمریکایی یا کرت دریایی (نام علمی: Prosopis juliflora) نام یک گونه از سرده کهور است.

کهور پاکستانی درختی چند ساله، دارای رویشگاه صحارا-سندی و ارزش زیستگاهی دارد. این درخت در سه دهه اخیر بوفور بصورت جنگلی در جنوب ایران [استان بوشهر] کاشته شده و بومی ایران نیست در گویش جنوب ایران به آن سُمر نیز گفته می‌شود.

کهور پاکستانی درختچه‌ای بزرگ یا درختی به ارتفاع تا ۵ متر، همیشه دارای برگ سبز، این گونه به صورت کاشته شده در استان‌های جنوبی کشور دیده می‌شود. یکی از درختان مقاوم به خشکی و شوری و حساس به سرما است که سرسبزی خاصی به مناطق بیابانی ساحلی جنوب ایران داده است. علاوه بر ایران در غرب هندوستان، مکزیک و بین سند و پنجاب وجود دارد. درحقیقت این گونه، بومی مناطق شمالی آمریکای جنوبی، آمریکای مرکزی و کشورهای چون بولیوی، آرژانتین، کلمبیا، ونزوئلا و مکزیک است.

به عنوان یک درخت سایه دار در فضای سبز و پارک‌های جنگلی و برای تثبیت شنهای روان کاربرد دارد. اما مناسب فضای سبز شهری نیست چون ریشه‌های قوی و تنومند آن باعث خرابی پیاده‌رو می‌شود و خارهای تیز آن نیز پس از ریزش از درخت، می‌تواند ایجاد مزاحمت بنماید؛ و کاشت آن در محوطه‌های کارگاهی، در حاشیه و کنار جاده‌های خارج از شهر و در اطراف اتوبان‌ها نیز توصیه می‌شود.

ازدیاد آن به وسیله کاشت بذر به راحتی امکان‌پذیر است.

رویشگاه آن در هرمزگان ایران

در هرمزگان به کهور پاکستانی سُمْر گفته می شود و درختی است زیبا با اندامی بلند که شکل خارجی آن (از دور) شباهت زیادی به چتر دارد. شاخه‌های درخت سُمر تو برهم و دور یگدیگر است. گویند که این درخت بیش از صدسال عمر می‌کند. چوب این درخت سفید و محکم است و در برخی گونه‌های چوب کمی سرخ رنگ می‌شود. درخت سمر در برابر خشک سالی و کم‌آبی مقاوم است، اما اگر چند سال متوالی باران نبارد، در اثر تشنگی کم‌کم خشک می‌شود و می‌میرد.

غذای زنبورعسل

درخت سمر بیشترین پوشش جنگلی کوهستانی منطقهٔ هرمزگان را در برگرفته‌است. برگ درخت سمر باریک و سوزنی و شاخه‌هایش مملو از خار است؛ و گلی زرد رنگ دارد، در موسم گُل و بارداری زنبورعسل به طور قابل توجهی بر روی شاخه‌های این درخت مشاهده می‌شود که شهد برای عسل جمع‌آوری می‌کنند. عسل گل سمر از مرغوب‌ترین انواع عسل در جنوب غرب هرمزگان است.

عسل گل سمر طعم و مزهٔ مخصوصی دارد. از درخت سمر در فصل تابستان گلی زرد رنگ می‌روید که بوی مطبوعی دارد. در این فصل زنبور عسل از این گل‌ها رحیق انگبین برای تهیه عسل می‌گیرند. این درخت نزد صحرانشینان و حشم‌نشین کوهستان اطراف بخش کوخرد با نام (چِت) یا «چتی» معروف است. چنان‌که در شهرستان بستک هرمزگان پشته‌ای نیز به همین نام وجود دارد که آنرا (پشتخه چتی) می‌گویند؛ و (چت) به لهجه صحرا نشین منطقه به معنای (سمر) است.

استفاده از درخت سُمر

سمر در ترکیب جیرهٔ بزغاله‌ها آزمایشی در قالب چهار جیره که به ترتیب حاوی صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ درصد نیام سمر به شکل آسیاب شده بود انجام شد میزان غذای مصرفی، خصوصیات پرواری بزغاله‌ها از قبیل اضافه فون روزانه، ضریب تبدیل غذایی و خصوصیات لاشه بزغاله‌ها مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از این آزمایش در رابطه با وزن نهایی، اضافه وزن روزانه و غذای مصرفی گروه چهار (۳۰ درصد نیام سُمر) با سایر گروه‌ها اختلاف معنی داری نشان دادند و همچنین در رابطه با پارامترهای مهم لاشه نیز اختلاف معنی‌دار مشاهده گردید با توجه به نتایج حاصل استفاده از ۲۰درصد نیام سمر در ترکیب جیره هیچ گونه مشکلی ندارد.

برگ و چوب سمر

برگ درخت سُمر غذای مخصوص شتر است، همچنین چوب درخت سمر وچوب سَلَم برای ذغال از چوب کُنار و چوب کُور مرغوب‌تر است. در دوران گذشته در خانه‌های روستایی از چوب سمر برای تدفئه استفاده می‌نموده‌اند. همجنین از چوب سمر ابزار آلات کشاورزی، پایهٔ کپر و تیر چوب سجم و در بام خانه نیز به کار می‌برده‌اند. لازم است ذکر شود که درخت سُمر (چِت) در سایر مناطق استان هرمزگان فراوان است، به صورتی که دشت گسترده‌ای در شمال روستای چاه مسلم (که به لهجهٔ محلی «کَفَهِ ی چاه مسلم» می‌نامند)، مملو از درخت سمر است، وسعت این دشت به ده‌ها هزار کیلومتر می‌رسد.

کهور ایرانی یا کهور پارسی (نام علمی: Prosopis cineraria) نام یک گونه از سرده کهور است.

رویشگاه‌های کهور ایرانی عموماً در اقلیم‌های فراخشک و خشک گرم تا فراخشک معتدل گسترش دارد. این گونه بومی صحاری-سند شامل کشورهای هندوستان، پاکستان، افغانستان، ایران، عربستان و عمان است. در ایران در نوار ساحلی استان‌های بوشهر، هرمزگان، سیستان و بلوچستان تا جنوب استان کرمان پراکنش دارد و تا ارتفاع ۶۸۰ متری و بصورت تک‌بوته تا ۱۶۰۰ متری از سطح امتداد دارد

درخت کهور جزء درختان متوسط القامت است که می تواند تا بیست متر نیز رشد کند. کهور درختی است خاردار که شاخه های نازک آن را خارهای مخروطی و برگ های سبز روشن پوشانده است. برگچه های این درخت سبز تیره با سایه روشن نازک هستند. کهور می تواند با رشد و نمو به سرعت بیشه ای از درختان بزرگ و کوچک را درست کند. کهور جزء درختان همیشه بهار محسوب می شود. برگ های درخت کهور شانه ای دو سویه هستند. روی هر برگ هفت تا چهارده برگ کوچک به اندازه چهار تا پانزده میلی متر و پهنای دو تا چهار میلی متر وجود دارد. برگ های جدید این درخت پیش از تابستان سبز می شوند. اندازه گلها کوچک (6/0 سانتی متر) و رنگ آنها زرد یا سفید خامه ای است که روی خوشه های سنبله مانند چسبیده اند. گل های کهور پس از درآمدن برگ های جدید از ماه مارس تا مِی(May) بیرون می آیند. پس از شکوفه زدن گل ها، به زودی غلاف های سیلندری شکل کهور که بین هشت تا نوزده سانتی متر طول و 4/0 تا 7/0 سانتی متر عرض دارند، شکل می گیرند و به سرعت ظرف مدت دو ماه کاملا بزرگ می شوند.

کهور درختی است که به نور زیاد احتیاج دارد. تاریکی مفرط گیاهچه های این درخت را از پا درمی آورد. ریشه درخت کهور دارای شبکه ای گسترده است که به خوبی تحول یافته است. این درخت به گونه ای تحول و سازگاری یافته که قادر است با ریشه هایش رطوبت را از اعماق زمین بالا بکشد. ریشه اصلی این درخت می تواند تا بیست متر و گاه بیشتر بطور عمودی در دل خاک نفوذ کند.

همانند اعضای دیگر خانواده Fabaceae، در ریشه درخت کهور نیز باکتری های هم زیست وجود دارد. ریش گرهک ها باعث می شوند تا کهور، نیتروژن موجود در خاک را ترکیب کند و بدین ترتیب حاصلخیزی خاک بهینه می شود.

 

رویشگاه

کهور درختی است که در مناطق خشک و بایر می روید؛ مناطقی که میانگین بارش سالانه آنها کمتر از 500 میلی متر است. بارش باران در مناطق مهم پراکنش درخت کهور تغییر قابل توجهی را نشان می دهد که از 100 تا 600 میلی متر باران در سال در نوسان است. در نواحی ای که کهور به طور طبیعی در آنها انتشار یافته، حداکثر اختلاف درجه حرارت معرف اقلیم است. در آن مناطق فصل تابستان بسیار گرم و زمستان، از دسامبر تا ژانویه، سخت و خشک است. بیشینه دما در سایه از حدود 40 تا 46 درجه سانتی گراد متغیر است. در حالی که کمینیه دمای مطلق از 9 تا 16 درجه سانتی گراد در نوسان است. با وجود تعسر شرایط آب و هوایی در چنین مناطق اقلیمی، کهور در مقابل بدترین سمائم(=بادهای گرم) و خشک ترین فصول سال مقاومت می کند؛ یعنی زمانی که گیاهان دیگر مقهور شرایط متعسر اقلیمی می شوند، درخت کهور هم چنان به حیات خود ادامه می دهد.

 کهور درختی است که در دشت ها، زمین های پست و بلند و منطقه فرکند(ravine) رشد می کند. این درخت به ندرت در تپه ها می روید. کهور در مقابل خشکسالی مقاومت قابل توجهی از خود نشان می دهد.

زیستگاه

زیستگاه کهور کشورهای افعانستان، پاکستان، هند، جنوب ایران و شبه جزیره عربستان است. در هند و در دشت های پنجاب، غرب راجستان و گجرات، کهور از درختان بومی به حساب می آید. در بوندلکاند (Bundelkhand) و اطراف دهلی و آگرا (Agra) درخت کهور به گونه گسترده ای فراگیر است. این درخت در بخش های خشک مرکز و جنوب هند، یعنی بخش هایی از ماهاراشتا(Maharashtra)، آندرا(Andhra)، پرادش(Pradesh)، کارناتاک(Karnataka)، جنوب گُداواری(Godavari)، هاریانا(Haryana)، غرب اوتار پرداش (Uttar Pradesh) و مناطق گرم تر فلات داکان(Deccan Plateau) وجود دارد. دامنه رشد این درخت تا نواحی جنوبی تر توتیکُرین(Tuticorin) نیز کشیده شده است. به طور کل، درخت کهور به همراه گونه Salvadora oleoides معرف اجتماع اقلیمی(climax) بیابان تار (Thar) در هند است.

درخت کهور در چراگاه ها، زمین های مزروع، زمین های بایر و جنگل های حفاظت شده وجود دارد. درخت کهور در اجتماعات گونه هایی چون Tecomella undulata، Capparis decidua، Maytenus emarginata، Ziziphus و Salvadora نیز یافت می شود. تراکم درخت کهور از غرب به شرق قسمت راجستان غربی رو به افزایش است. دشت های آبرفتی(alluvial) قدیمی تر و جدیدتر، دو رویشگاهی هستند که کهور رویش در آنها را ترجیح می دهد. با این حال، این درخت در دشت های پست و بلند شنی نیز به خوبی رشد می کند.

 

به دلیل توانایی در استفاده از آب نشسته و جذب رطوبت باران های میان شاخ و برگ ها، درخت کهور می تواند در نواحی بسیار بایر(با بارش سالانه 100 میلی متر) رشد کند. درخت کهور در ایران در غالب مناطق جنوب ایران وجود دارد. رویشگاه این درخت از استان سیستان و بلوچستان تا خوزستان امتداد یافته است. در این مناطق درخت کهور در کنار گونه های بومی دیگر از جمله کنار، گز، نخل وغیره رشد کرده و گاه در برخی قسمت ها جنگل های کوچکی از کهور نیز روییده شده است.

کاربردها

از درخت کهور استفاده های متعددی می شود. از چوب کهور در خانه سازی- بیشتر برای ساختن تیرشیب، تیرچه، در، پنجره، ناودان، تیرهای عمودی- وسایل کشاورزی، دسته ابزار، نردبان، یوغ گاری و صنعت لنج سازی استفاده می شود. از چوب و ریشه درخت کهور برای کارهای کوچک خراطی استفاده می شود. برای نمونه، در شهرستان ايرانشهر تعدادي كارگاه خراطی وجوددارد که از چوب كهور برای ساختن وسایل مختلف استفاده می شود. از ریشه درخت کهور به دلیل داشتن خطوط زرین برای ساختن چوب سیگار، چپق و وافور استفاده می شود. تولید جعبه و آوند(=جا، ظرف) بطری ها، صنعتی است که به چوب درخت کهور وابستگی تامی دارد.

درخت کهور علیق با ارزشی محسوب می شود. در خلال ماه های خشک، زمانی که علوفه سبز در مناطق خشک وجود ندارد، شاخ و برگ های کهور برای علیق دام ها بریده می شود. این درخت به اندازه ای مفید فایده ساکنان مناطق لم یزرع است که در میان آنها ضرب المثلی رایج است که می گوید «اگر در زمان خشکسالی کسی یک درخت کهور، بز و شتر داشته باشد، هیچ گاه مرگ به سراغ او نمی آید، چرا که این سه چیز با هم انسان را در سخت ترین شرایط حفظ می کنند!»

به طور متوسط از یک درخت کهور بالغ که تنها جوانه های اصلی راس آن بریده نشده، حدود 60 کیلوگرم علوفه سبز به دست می آید. وقتی که به ترتیب دو سوم و یک سوم پایین تاج درخت بریده شود، به ترتیب 30 و 20 کیلوگرم علوفه سبز از درخت کهور حاصل می شود. برگ های درخت کهور ارزش غذایی بالایی دارد. بنابراین، در طول ماه هایی که علوفه سبز در مناطق کم باران عموما وجود ندارد، تغذیه از برگ های درخت کهور مفید فایده است.

 

موضوعات مرتبط: فروش,تهیه,مشاوره,پرورش,روش پرورش,انواع اموزش,جزوه، طرح توجیهی,مشاغل جدید,مشاغل خانگی,مشاغل پردرامد، طرح توجیهی,طرح اقتصادی,بازاریابی,سرمایه گذاری,شغل، مشاوره تولید,مشاوره سرمایه گذاری,مشاوره پرورش,فروش
برچسب‌ها: کهور, انواع کهور, فروش کهور, فروش انواع کهور مشاورمشاغل جدید,طرح توجیهی,مشاغل پولساز...