فروش اطلاعات تخصصی پرورش تشی ، فروش طرح توجیهی پرورش تشی 09306131008

فروش اطلاعات تخصصی پرورش تشی ، فروش طرح توجیهی پرورش تشی   09306131008

تَشی به تعدادی از جوندگان با جثه کوچک تا متوسط با از زیرراسته تشی‌شکلان گفته می‌شود که دارای پوشش خاردار بر پشت خود هستند و از آن برای دفاع در برابر مهاجمان بهره می‌گیرند. این پستانداران به دو گروه عمدهٔ تشی‌های بر قدیم (Hystricidae) و تشی‌های بر جدید (Erethizontidae) تقسیم می‌شوند.

در ایران، نام تشی اغلب به تشی هندی گفته می‌شود که بزرگترین پستاندار جونده این کشور به شمار می‌آید. در شمال ایران این حیوان به وفور یافت میشودو همچنین گونه‌ای نادر از آن که شباهت زیادی به مورچه خوار دارد در روستای گتاب از نواحی بابل در استان مازندران دیده شده است

تشی یا جوجه‌تیغی با نام علمی Erethizon dorsatum پرخارترین جانور جونده است، هرچند نام لاتین آن خوک پرخار معنی می‌دهد. در حدود 24 نوع جوجه تیغی وجود دارد و همه آنها با پوششی از خارهای سوزن مانند به شکارچیان علامتی واضح می‌دهند که این حیوان لقمه آسانی برای شکار نیست. برخی از خارها، همانند خارهای خارپشت نامرئی آفریقایی در حدود 30 سانتی‌متر درازا دارند.

تشی‌ها موی نرمی دارند، اما در پشت، پهلوها و دم آنها، این موها معمولا با خارهای تیز مخلوط شده است. تا زمانی که جوجه تیغی نترسیده است این خارها نوعا خوابیده‌اند، اما وقتی بترسند خارها به عنوان یک عامل بازدارنده قدرتمند پرتاپ می شوند. خارپشت‌ها نمی‌توانند همه خارهای خود را به صورت همزمان به سمت جانور مهاجم پرتاب کنند، اما خارهای آنها وقتی که لمس شوند به راحتی جدا می‌شوند.

بسیاری از حیوانات از مواجه شدن با خارپشت‌هایی با خارهای برآمده از پوزه و یا بدن‌هایشان می‌هراسند. خارها نوک‌های تیز و پیکان‌های روی هم قرار گرفته‌ای دارند که وقتی به پوست حیوانات دیگر چسبیده‌اند، بیرون کشیدن کردن آنها را از بدن قربانی مشکل می سازد. خارهای جدیدی روی پوست خارپشت‌ها رشد می‌کنند تا آنهایی که از دست رفته‌اند جبران شوند.

خارپشت‌هایی که در امریکای شمالی و جنوبی یافت شده‌اند، بالارونده‌های خوبی هستند و زمان بیشتری را بر روی درختان سپری می‌کنند تا روی زمین. برخی از آنها حتی برای بالا رفتن دم‌هایی گیرکننده دارند. خارپشت‌های امریکای شمالی تنها گونه‌های این جانور هستند که در ایالات متحده و کانادا زندگی می‌کنند و جزء بزرگترین انواع تشی‌ها هستند. تعداد خارهای یک خارپشت از این نوع ممکن است به 30 هزار و یا حتی بیشتر برسد. خارپشت‌های این ناحیه از دندان‌های بزرگ جلویی خود برای لذت بردن از یک وعده غذای سالم چوبی استفاده می‌کنند. آنها پوست و تنه درختان را می‌خورند و علاوه بر این به هجوم به محل اردوها و جویدن پاروهای قایق‌رانی مشهور شده‌اند. خارپشت‌های آمریکای شمالی همچنین میوه، برگ و غنچه‌های تازه درآمده در فصل بهار را می‌خورند.

دیگر گونه‌های خارپشت‌ها در آفریقا، اروپا و آسیا زندگی می‌کنند. این حیوانات معمولا بر روی زمین زندگی می‌کنند و می‌توانند در بیابان‌ها، چمن زارها و جنگل‌ها سکونت کنن.

خارپشت ماده بسته به نوع گونه‌اش بین 1 تا 4 سال عمر می‌کند. نوزادان خارپشت در بدو تولد خارهایی نرم دارند که در طول چند روز سخت می‌شوند. اغلب خارپشت‌های جوان در عرض چند ماه توانایی زندگی مستقل را به دست می‌آورند.

مشخصات : بزرگترین جونده ایران است .خارهای بلند روی بدنش او را از سایر پستانداران متمایز می کند . خارهای ناحیه گردن و شانه نازک و بلند است ، موقعی که آنها را سیخ می کند به شکل بادبزن در می آیند و حیوان بزرگتر به نظر میرسد . خارهای قسمت پشت ، کوتاه تر وکمی کلف تر با نوارهای سیاه و زرد ، و خارهای ناحیه دم کوتاه و سفیدند.  

اندازه ها : طول سروتنه 70 تا 90 میلی متر ، دم 8 تا 10 میلی متر ، طول خار 18 تا 35 میلی متر ، وزن 11 تا 25 کیلوگرم.

زیستگاه : در اکثر زیستگاه اعم از جنگلی ، کوهستانی ، استپی و بیابانی زندگی می کند . گاهی نیز در حواشی باغات واراضی کشاورزی ساکن می شود .

پراکندگی: در اکثر مناطق کشور به استثنای آذربایجان غربی .

پراکنش جهانی : قاره آسیا.

عادات : شبگرد است . به صورت انفرادی زندگی می کند ولی گاهی یک گروه فامیلی کوچک در یک لانه ساکن می شوند ( در پناهگاه حیات وحش دشت ناز سه تشی در یک لانه مشاهده شده است ) بر خلاف آنچه که شایع است تشی نمی تواند خارهای خود را پرت کند . در موقع احساس خطر برای بزرگ جلوه دادن خود خارها را سیخ می کند و خود را از پشت و یا بغل به حیوان مهاجم میکوبد . با این اقدام خارها به بدن حیوان مهاجم فرو می رود ، خارهائی که از ریشه سست هستند کنده شده و در بدن حیوان مهاجم میماند . در اطراف لانه تشی و مسیرهای تردد آن خارهای افتاده مشاهده می شود ( در پناهگاه دشت ناز سازی خار یک تشی به بینی گوزن زرد جوانی که از روی کنجکاوی به این حیوان نزدیک شده بود ، فرو رفته و نصف آن ازطرف دیگر خارج شده بوده که پس از بیهوش کردن گوزن ، خار مذکور بیرون کشیده شد ) . گاهی اوقات در حال فرار ، ناگهان می ایستد و باعث برخورد حیوان یا انسان مهاجم به خارها می گردد . خواب زمستانی واقعی ندارد ولی گاهی اوقات ممکن است چند ماه از زمستان را در لانه بماند . تشی ها معمولاً در سوراخ های وسیع ، عمیق ، شکاف ، سنگ ها ، غارها ، خرابه ها، چاه ها ، و قنوات متروکه ، لانه می سازند . در مناطق مسطح جهت لانه سازی تونلی در زیر زمین ایجاد می کند .حس بویایی و شنوایی قوی ولی بینایی ضعیف است .

غذا : از تمام قسمت گیاهان تغذیه می کند . برای خوردن پیاز و ریشه گیاهان زمین راحفر می کند . چاله های ایجاد شده توسط این حیوان کاملاً مشخص است . تشی ها معمولاً برای تامین کلسیم بدن خود و یا به منظور سائیدن دندان ها ، شاخ و استخوان های حیوانات را به داخل لانه خود حمل می کنند . به گیاهان غده دار نظیر سیب زمینی علاقه زیادی دارد . علاوه بر آن تشی ها از میوه هایی نظیر خرما که زیر درختان می ریزد ، حشرات ، مهره داران کوچک وگاهی لاشه حیوانات تغذیه می کنند. تشی ها معمولا ً چند ساعت و گاهی برای دسترسی به مواد غذائی به خصوص محصولات کشاورزی در یک شب تا 25 کیلومتر راه میروند .     

تولید مثل : در سال یکبار و گاهی به طور استثنائی دو بار تولید مثل می کنند . دوره آبستنی حدود112 رو است ، یک تا چهار بچه می زاید . بچه ها در موقع تولد دارای موو چشم های باز هستند . تا دو ماهگی وابسته به مادرند. در یکسالگی بالغ می شوند . طول عمر تشی حدود 15سال است .