فروش اطلاعات تخصصی پرورش تشی ، فروش طرح توجیهی پرورش تشی 09306131008

تَشی به تعدادی از جوندگان با جثه کوچک تا متوسط با از زیرراسته تشی‌شکلان گفته می‌شود که دارای پوشش خاردار بر پشت خود هستند و از آن برای دفاع در برابر مهاجمان بهره می‌گیرند. این پستانداران به دو گروه عمدهٔ تشی‌های بر قدیم (Hystricidae) و تشی‌های بر جدید (Erethizontidae) تقسیم می‌شوند.

در ایران، نام تشی اغلب به تشی هندی گفته می‌شود که بزرگترین پستاندار جونده این کشور به شمار می‌آید. در شمال ایران این حیوان به وفور یافت میشودو همچنین گونه‌ای نادر از آن که شباهت زیادی به مورچه خوار دارد در روستای گتاب از نواحی بابل در استان مازندران دیده شده است.

تشی هندی (در متون طب سنتی دُلَع)(نام علمی: Hystrix indica)، که در ایران اغلب با عنوان تشی شناخته می‌شود، گونه‌ای تشی از تیره تشی‌های بر قدیم است. ایران، جنوب آسیا و خاورمیانه از جمله مناطق زندگی این پستاندار به شمار می‌روند.

تشی دارای لایه‌ای از خار بر پشت خود است که در هنگام احساس خطر، آن‌ها را در بدن جانور مهاجم فرو می‌برد. با داشتن طول سر و تنه‌ای بیشتر از ۷۰ سانتی‌متر، این جانور بزرگ‌ترین جونده ایران به شمار می‌رود. در ایران، تشی با نام‌های چولهو سیخور نیز خوانده می‌شود.

نام‌شناسی

به جز نام تشی، در فرهنگ‌های فارسی این نام‌ها نیز برای این جانور به‌کار رفته‌است: چوله، اتشی، بیهن، پـَهمَزَک، جکاشه، چَکاسه، خارانداز، رُکاسه، رکاشه، ریکاسه، ریگاشه، زُکاسه، زکاشه، سُکاسته، سکاسه، سکاشه، سکاشته، کاسُج، کاسجوک، کوله، بوزوم قوره (خراسانی). همچنین گربه تیغی نیز گفته می‌شود و نام‌های محلی چوله، سیخور، کرپی، کول تیغتیغه نیز دارد که گاه به غلط آنرا جوجه تیغی یا خارپشت می‌نامند.

واژه‌های کاس و کاش که در زبان‌های ایرانی به معنای خوک است در ترکیب بخشی از نام‌های بالا دیده می‌شود. نام این جانور در انگلیسی یعنی Porcupine و تلفظ‌های مشابه در دیگر زبان‌های اروپایی نیز به معنی خوک تیغی است.

توصیف ظاهری

طول سر و تنه این پستاندار ۷۰ تا ۹۰ سانتی‌متر است، طول هر یک از خارها ۱۸ تا ۳۵ سانتی‌متر، و وزن آن به ۱۱ تا ۲۵ کیلوگرم می‌رسد. دم تشی هندی نیز ۸ تا ۱۰ سانتی‌متر طول دارد.

خارهای بلند روی بدن تشی او را از سایر پستانداران متمایز می‌کند. خارهای ناحیه گردن و شانه نازک و بلند است، موقعی که آن‌ها را سیخ می‌کند به شکل بادبزن در می‌آیند و جانور بزرگ‌تر به نظر می‌رسد. خارهای قسمت پشت کوتاه‌تر و کمی کلفت‌تر با نوارهای سیاه و زرد، و خارهای ناحیه دم کوتاه و سفیدند. بر خلاف تصور، تشی نمی‌تواند خارهای خود را پرت کند؛ بلکه در موقع احساس خطر برای بزرگ جلوه دادن خود خارها را سیخ می‌کند و خود را از پشت و یا بغل به جانور مهاجم می‌کوبد.

زیستگاه‌ها

تشی جانوری بسیار محتاط است و تنها پس از تاریکی کامل از سوراخ خود بیرون می‌آید. سوراخ تشی دارای ورودی‌های بسیار است و در ژرفای زمین قرار دارد. این جانور در بیشتر زیستگاه‌ها اعم از جنگلی، کوهستانی، استپی و بیابانی زندگی می‌کند. پیرامون باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی نیز از جمله مناطق سکونت آن هستند.

تشی در سال یک بار زادآوری می‌کند. دوره آبستنی آن حدود ۱۱۲ روز است و ۱ تا ۴ بچه در هر بار زایمان می‌زاید. بچه‌ها در هنگام تولد دارای مو و چشم‌های باز هستند. آن‌ها تا دو ماهگی به مادر خود وابسته‌اند و در یک سالگی به بلوغ می‌رسند. طول عمر تشی‌های هندی حدود ۱۵ سال است.

خواص تشی

* *ایران دارای تعداد زیادی بیماران تنفسی و جانبازان شیمیایی است که باید روزانه از داروهای شیمیایی با عوارض خطرناک استفاده کنند ولی می توان با پرورش تشی گوشت آن را در صورت نظارت و بررسی و موافقت کارشناسان جایگزین داروهای شیمیایی کرد. آیا این اصلاح الگوی مصرف نیست .

پس چرا وقتی شخصی برای گرفتن مجوز پرورش حیوانات وحشی داخلی مراجعه می کند، با مخالفت شدید مسئولان مواجه می شود. آیا درست است به متقاضی اجازه پرورش آهو را نمی دهند ولی اجازه پرورش کروکودیل نیل را می دهند؟

*****تشی*
****تشی از خانواده جوندگان است که وزن آن تا 30 کیلوگرم می رسد و عمرش 15 سال است. این حیوان گیاهخوار بوده و از جوجه تیغی خیلی بزرگتر است که نباید این دو را باهم اشتباه بگیریم ، دوره آبستنی آن 112 روز می باشد که موقع زایمان بچه ها با مو و چشمانی باز متولد می شوند و تا 2 ماهگی شیر می خورند.
****پرورش تشی به 2 صورت باز یا بسته انجام می پذیرد...

محصولات تشی
**** اولین محصول تشی گوشت آن است که بعد ار عمل خون گیری با توجه به تقاضای بازار بسته بندی و راهی بازار می شود. از پوست تشی یکی از زیباترین و گرانترین چرم های دنیا به دست می آید. از تیغ و جمجمه تمیز شده تشی به عنوان لوازم لوکس تزئینی استفاده می شود از امعا و احشای تشی می توان برای تغذیه دام و طیور استفاده کرد.