فروش طرح اشتغالزایی جلبک، فروش طرح راه اندازی پرورش جلبک 09306131008

جلبکها ساده‌ترین موجودات واجد کلروفیل هستند. سه تفاوت عمده بین جلبکها و گیاهان عالی وجود دارد. اولا جلبکها فاقد ریشه ، ساقه و برگ‌ هستند، ثانیا در اطراف اندامها یا ساختارهای زایشی جلبکها یاخته‌های محافظ وجود ندارد، ثالثا جنین در جلبکها دیده نمی‌شود. در طبیعت جلبکها در محیطهای گوناگون یافت می‌شوند. آب محیطی است که بیشترین جلبکها را در خود جای داده است.

در سطح خاکهای مرطوب نیز تعداد بسیار زیادی جلبک یافت می‌شود. بخشهای هوایی درختان و همچنین سنگها و صخره‌ها محلهای دیگری هستند که جلبکها می‌توانند بر روی آنها رشد کنند. بعضی از جلبکها می‌توانند در محیطهای غیر معمولی ، مثل دریاچه‌های نمک ، چشمه‌های آب گرم و یخچالهای طبیعی و حتی در درون بدن و بافتهای موجودات زنده زیست کنند.

اندازه تال در جلبکها از چند میکرون تا چندین متر می‌رسد. همچنین تال به اشکال مختلف از قبیل تک یاخته‌ای (متحرک و غیر متحرک) ، کلونی ، ریسه‌ای ، پارانشیمی و سیفونی دیده می‌شود. ساختار یاخته‌ای جلبکها نیز به دو صورت پروکاریوتی و یوکاریوتی است. ساختار پروکاریوتی مربوط به جلبکهای سبز - آبی و ساختار یوکاریوتی مربوط به بقیه جلبکهاست.

دیواره یاخته‌ای در جلبکها بسیار حائز اهمیت است. علت آن وجود مواد مختلفی است که بعضی از آنها کاربرد صنعتی ، دارویی و پزشکی دارند. یاخته‌های زایشی از قبیل گامتها و زئوسپورها فاقد دیواره یاخته‌ای هستند. دیواره یاخته‌ای در جلبکها معمولا از 2 لایه تشکیل شده است لایه بیرونی لایه‌ای است ژلاتینی از مواد پکتینی ساخته شده و در آب گرم حل می‌شود. لزج بودن جلبکها بدلیل وجود این لایه بیرونی است. لایه درونی از جنس سلولز است که در آب گرم نامحلول است. هر دو این مواد نوعی پلی ساکارید هستند در اکثر موارد ترکیبات دیگر از قبیل پروتئین ، کربنات کلسیم ، آهن ، سیلیس ، کتین و غیره در ساختار دیواره یاخته‌ای جلبکها دیده می‌شود.

یکی از مهمترین اجزای یاخته‌ای در جلبکها کلروپلاست یا کروماتوفور است در داخل کلروپلاست اغلب جلبکهای سبز ، اجسام کروی شکل حاوی نشاسته وجود دارد که آن را پیرنوئید می‌گویند. پیرنوئید در جلبکهای سبز وجود دارد که ممکن است در داخل یا خارج کلروپلاست قرار گیرد. به علاوه کلروپلاست جلبکهای سبز متحرک حاوی لکه نارنجی رنگی به نام استیگما (لکه چشمی) است که جهت یاخته را به سمت نور متمایل می‌سازد. در بعضی از جلبکها ممکن است لکه چشمی خارج از کلروپلاست باشد. در داخل کلروپلاست ، رنگیزه‌هایی از انواع کلروفیل ، کاروتنوئید و بیلی پروتئینها وجود دارند که باعث می‌شوند تا کلروپلاست و در نتیجه یاخته جلبکها به انواع رنگهای مختلف دیده شود.

اغلب جلبکها یا خود متحرک‌اند و یا یاخته‌های زایشی آنها متحرک است. در بین جلبکها فقط دو گروه یعنی جلبکهای سبز - آبی و جلبکهای قرمز از این قاعده مستثنی هستند. فرمهای متحرک و یاخته‌های زایشی متحرک در آنها دیده نمی‌شود. وسیله حرکت یاخته‌ای متحرک ، تاژک نام دارد که از نظر شکل ظاهری بر دو نوع است. یکی تاژک شلاقی که سطح آن صاف و دیگری تاژک پر مانند که سطحی ناصاف و همانند پر دارد. همچنین تعداد تاژک و محل قرار گرفتن در جلبکهای گوناگون متفاوت است.

تولید مثل در جلبکها به دو روش غیر جنسی و جنسی صورت می‌گیرد. تولید مثل غیر جنسی یا رویشی توسط یاخته‌های رویشی معمولی انجام می‌شود بدون آنکه در دیواره یاخته اصلی تغییری حاصل گردد قطعه قطعه شدن کلونی ، ریسه یا بطور کلی تال ، تقسیم یاخته‌ای به صورت دوتایی و تغییر شکل یاخته‌های رویشی و تبدیل آنها به یاخته‌های مقاوم و زایشی از انواع تولید مثل رویشی بشمار می‌آیند. تولید مثل غیر جنسی ، روش معمولی و طبیعی جلبکهاست که در این حالت هاگهای متحرک به نام زئوسپور و یا غیر متحرک بنام آپلانسپور در کیسه‌هایی به نام هاگدان بوجود می‌آیند.

تولید مثل جنسی نتیجه آمیزش دو یاخته‌ جنسی نر و ماده به نام گامت است. هنگام آمیزش گامتها ، مراحلی به نام یاخته تخم ایجاد می‌گردد. گامتها ممکن است از نظر شکل و اندازه با هم برابر باشند که در این صورت آنها را ایزوگامت گویند گاهی یکی از گامتها بزرگتر از دیگری است و آنیزوگامت می‌نامند. صرف نظر از اندازه گامتها ، اگر یکی از گامتها کوچکتر و متحرک و گامت دیگر بزرگتر و غیر متحرک باشد در این صورت آنها را هتروگامت گویند. در جلبکهای تکامل یافته ، یاخته‌های زایشی در ساختارهای ویژه‌ای بوجود می‌آیند ساختاری که یاخته‌های نر را بوجود می‌آورد بنام آنتریدیوم وساختاری که یاخته‌های ماده را تولید می‌کند اوئوگونیوم نامیده می‌شود.

چرخه زندگی جلبکها از دو قسمت تشکیل شده. مرحله هاپلوئیدی یا گامتوفیتی که طی آن یاخته‌های نر و ماده بوجود می‌آیند و پس از ترکیب آنها با یکدیگر یاخته دیپلوئید تخم حاصل می‌شود. مرحله بعدی با ایجاد یاخته تخم آغاز می‌گردد که آن را مرحله اسپروفیتی گویند. حال اگر رویش تخم با تقسیم به روش میوز انجام گیرد مجددا مرحله گامتوفیتی یا هاپلوئیدی بوجود می‌آید در این حالت مرحله اسپورفیتی بسیار کوتاه است. در صورتی که رویش تخم با تقسیم به روش میوز همراه نباشد گیاه دیگری به نام اسپروفیت تولید می‌شود که تعداد کروموزوم آن دو برابر گیاه اول است و در نتیجه مرحله اسپروفیتی طولانی می‌گردد.

انواع چرخه زندگی

بر حسب آنکه مرحله گامتوفیتی و یا اسپروفیتی طولانی باشد و یا گیاه گامتوفیت با گیاه اسپروفیت مشابه با یکدیگر باشند و یا نباشند، چرخه زندگی در جلبکها را به چهار گروه هاپلانتیک ، دیپلانتیک ، ایزومورفیک و هترومورفیک تقسیم می‌کنند.

به منظور رده بندی جلبکها ، ویژگیهایی از قبیل ساختار تال ، دیواره یاخته ، تعداد تاژک ، نوع تاژک و محل قرار گرفتن آنها و ... در نظر می‌گیرند.

سیانوفیتا یا جلبکهای سبز – آبی

پست‌ترین جلبکها به شمار می‌روند. ساختار یاخته‌ای از نوع پروکاریوتی و بسیار شبیه به باکتریهاست. تال میکروسکوپی داشته و به اشکال تک یاخته‌ای ، کلونی ، ریسه‌ای بدون هتروسیت و ریسه‌ای دارای هتروسیت تقسیم می‌شوند. یاخته‌های هتروسیت ممکن است در ابتدای ریسه و یا در بین یاخته‌ها رویشی بوجود آیند. رنگ این یاخته‌ها سبز زیتونی و دارای دیواره‌ای دو لایه‌اند. این یاخته‌ها حاوی آنزیم ویژه‌ای هستند که می‌توانند نیتروژن موجود در هوا را به صورت نیتروژن آمونیاکی در خود تثبیت کنند. تولید مثل جنسی در جلبکهای سبز – آبی وجود ندارد و تولید مثل به صورت تقسیم دوتایی ، قطعه قطعه شدن و تشکیل هورموگونیوم و اکینیت انجام می‌شود.

جلبکهای سبز

به رنگ سبز علفی هستند تال آنها بسیار متنوع است و به اشکال تک یاخته‌ای متحرک ، تک یاخته‌ای غیر متحرک ، کلونی متحرک ، کلونی غیر متحرک ، ریسه‌ای ساده و منشعب ، پارانشیمی و سیفونی دیده می‌شوند. انواع تولید مثل رویشی غیر جنسی و جنسی در آنها متداول است. کلامیدوموناس جلبک سبزی است متحرک و دارای 2 تاژک از نوع شلاقی در ناحیه سر. کلامیدوموناس را می‌توان منشا جلبکهای سبز بشمار آورد. از تقسیمات یاخته کلامیدوموناس جلبک ریسه‌ای ساده یا اولوتریکس حاصل می‌شود.

کلادوفورا نیز از جلبکهای واجد تال ریسه‌ای منشعب است. جلبک ادوگونیوم به علت دارا بودن اندامهای جنسی آنتریدیوم و ائوگونیوم از دیگر جلبکهای ریسه‌ای کاملا متمایز است. از دیگر جلبکهای سبز اسپیروژیر است. که شناسایی آن به علت داشتن کلروپلاست مارپیچی به آسانی صورت می‌گیرد. لیکن دیگر از ویژگیهای جلبکهای سبز وجود کلروپلاست به اشکال مختلف در آنهاست.

اوگلنوفیتا

اوگلنها موجوداتی تک یاخته‌ای و متحرک‌اند. به علت نداشتن دیواره یاخته‌ای شکل ثابت ندارند. و بعضی موارد بسیار شبیه به پروتوزوآ عمل کرده و سبزینه خود را از دست داده و از مواد آلی استفاده می‌کنند.

کاروفیتا

خصوصیات ویژه‌ای دارند که آنها را از بقیه جلبکی ، متمایز می‌سازد. علت آن شکل ظاهری و اندامهای تولید مثلی آنهاست. اولا اندامهای تولید مثلی ساختار پیچیده داشته و ثانیا توسط یاخته‌های نازا احاطه شده‌اند. همچنین چگونگی رویش تخم در آنها متفاوت است.

کریسوفیتا

رنگ این جلبکها اغلب سبز مایل به زرد ، زرد ، طلایی ، زرد مایل به قهوه‌ای است. رنگ آنها به علت وجود رنگیزه‌های کاروتن و گزانتوفیل به تعداد زیاد در کلروپلاست آنهاست. دیاتومها یا رده باسیلاریوفیته جمعیت بزرگی از جلبکها را تشکیل می‌دهند. دیاتومها دارای دیواره دو قسمتی و یا دو کفه‌ای سیلیسی هستند دیاتومها به اشکال منظم و مهندسی جزء زیباترین پلانکتونهای گیاهی بشمار می‌آیند.

جلبکهای قهوه‌ای

تال پر یاخته و ماکروسکوپی است این جلبکها تنها گروهی هستند که تال تک یاخته‌ای و کلونی در آنها وجود ندارد. حتی اشکال ریسه‌ای نیز به تعداد کم در آنها دیده می‌شود. ساختار درونی تال در جلبکهای قهوه‌ای بسیار تکامل یافته و از لایه‌های مختلف تشکیل شده. تولید مثل جنسی نیز در این جلبکها روند تکاملی را طی می‌کند جلبکهای قهوه‌ای چرخه زندگی از نوع ایزومورفیک و تولید مثل به صورت ایزوگامی است.در جلبکهای متوسط چرخه زندگی به صورت هترومورفیک و تولید مثل به روش ائوگامی صورت می‌گیرد. در جلبکهای قهوه‌ای تکامل یافته ، چرخه زندگی به صورت دیپلانتیک دیده می‌شود که در آن تنها گیاه اسپروفیت وجود دارد و گیاه گامتوفیت کاملا از بین رفته است.

جلبکهای قرمز

به علت داشتن رنگیزه‌های فیکوسیانین (سبز مایل به آبی) فیکواریترین (قرمز) به رنگهای بنفش ، سبز زیتونی ، ارغوانی و صورتی و غیره دیده می‌شوند و به خاطر داشتن این رنگیزه‌ها قادرند از اعماق آب زیست کنند. تال کوچک و ظریف دارند. فرآیند تولید مثل در جلبکهای قرمز پیچیده‌تر از جلبکهای قهوه‌ای است. از بعضی جلبکهای قرمز به عنوان منبع غذایی سرشار از پروتئین استفاده می‌کنند.

دینوفیتا

گروهی از پلانکتونهای گیاهی موجود در آبهای شورند که اکثرا تک یاخته‌ای و متحرک‌اند. وسیله حرکت آنها دو تاژک است که یکی از آنها در شیاری واقع است که مانند کمربندی در پیرامون یاخته وجود دارد و دیگری از شیار خارج می‌شود. با آنکه وجود این موجودات در زنجیره غذایی آبزیان بسیار مفید است ولی رشد و تجمع بیش از حد آنها باعث وارد ساختن سمومی در آب می‌شود.

ویژگی های عمومی جلبک ها

1- جلبک ها موجوداتی کلروفیل دار هستند و غذای خود را از فتوسنتز به دست می آورند.
2- پیکر جلبک ها از ریسه تشکیل شده است. ریسه یا تال به ساختارهای ساده ای گفته می شود که بر خلاف گیاهان عالی به صورت ریشه، ساقه و برگ تمایز نیافته اند.
3- پیرامون اندام های زایشی جلبک ها یاخته های نازا وجود ندارد. در واقع ساختارهای تولید مثلی آن ها به طور کامل به هاگ یا یاخته جنسی تبدیل می شوند. این ویژگی با چند استثنا در تمام جلبک ها دیده می شود. بر عکس، در تمام گیاهان دیگر به جز جلبک ها، اندام های زایشی و تولید مثلی از یک یا چند لایه یاخته نازا و محافظ احاطه شده است و در واقع یاخته های محافظ فضایی  را به وجود می آورند که داخل آن ها یاخته های زایشی به وجود می آیند.
4- در اغلب جلبک ها یاخته تخم که از ترکیب یاخته های جنسی نر و ماده به وجود می آید، پس از تشکیل، مستقیما تقسیم شده و به جلبک جدیدی تبدیل می گردد. در صورتی که در گیاهان پیشرفته تر، یاخته تخم ابتدا مراحل نمو جنینی را طی می کند و پس از آن گیاه جدید به وجود می آید.

پراکندگی و زیستگاه جلبک ها

1-  جلبک های هوایی: جلبک هایی که در خارج از آب یا خاک زندگی کرده و غالبا روی تنه درختان و صخره ها به سر می برند.
2-  جلبک های خاکزی: اغلب روی خاک های نمناک زندگی می کنند.
3-  جلبک های آبزی:
 الف- جلبک های آب شور           ب- جلبک های آب شیرین
4- جلبک هایی با زیستگاه های غیر معمول:
الف- جلبک های برف و یخ   ب- جلبک های گرمادوست  پ- جلبک های نمک دوست  ت- جلبک های همزیست  ث- جلبک های انگل
 
اشکال مختلف ریسه در جلبک ها
1.تک یاخته ای : هم غیر متحرک وجود دارد و هم متحرک
 2.کلونی :  دونوع است  متحرک و غیر متحرک وجود دراد که نوع غیر متحرک آن هم منظم است و هم نامنظم
3.رشته ای : هم بدون انشعاب هم منشعب
4.سیفونی
5.پارانشیمی

ساختار یاخته های جلبک ها

در بین جلبک ها تنها جلبک های سبز آبی دارای ساختار پروکاریوتی هستند. ساختار یاخته این جلبک ها شباهت زیادی به ساختار یاخته باکتری ها دارند. در چنین ساختاری هسته و دیگر اجزا یا دیگر اندامک های یاخته مثل کلروپلاست، فاقد غشا هستند. بقیه جلبک ها دارای ساختار یوکاریوتی هستند. هسته شامل کروموزوم و هستک بوده و توسط غشای هسته احاطه می شود.

دیواره یاخته

به طور کلی دیواره یاخته ای جلبک ها از دو لایه تشکیل شده است:
لایه بیرونی یا لایه ژلاتینی از مواد لزج و ژله ای ساخته شده که جنس آن از ترکیبات پکتینی می باشد.
لایه درونی یا لایه ریز رشته ای که نقش اسکلت را برای دیواره دارد، اغلب از سلولز ساخته شده است.

کلروپلاست و کروماتوفور

ساختار کلروپلاست در جلبک های یوکاریوت، مشابه کلروپلاست گیاهان عالی است ولی با این وجود تفاوت هایی در برخی از جلبک ها به چشم می خورد.

بر اساس نحوه قرار گرفتن تیلاکوئید های درونی ماده زمینه ای سه تیپ متمایز تشخیص داده می شود:

1.  تیپ جلبک های قرمز
2.  تیپ جلبک های قهوه ای
3.  تیپ جلبک های سبز

کروماتوفور یا بسته های حاوی رنگیزه به آن دسته از پلاست ها گفته می شود که ساختار ساده تری دارند و تلاکوئید ها به صورت بسته های مجزا در نیامده اند یا دستجات آن از تعداد کمی صفحات تیلاکوئیدی تشکیل شده است
 
پیرنوئید

در کلروپلاست جلبک ها سبز و نیز برخی دیگر از جلبک ها، یک یا چند جسم پروتئینی به نام پیرنوئید وجود دارد. پیرونوئید حاوی آنزیم های لازم برای سنتز نشاسته است.
 
لکه چشمی

در کلروپلاست یاخته های متحرک جلبک ها، جسم نارنجی رنگی به نام لکه چشمی یا استیگما وجود دارد. لکه چشمی به نور حساس است و با دریافت نور تحریک می شود و جلبک را وادار به عکس العمل و حرکت به سمت نور می نماید.
 
رنگیزه های فتوسنتزی

در جلبک ها سه نوع رنگیزه فتوسنتزی اصلی و کمکی وجود دارد.

1. کلروفیل ها
2. کارتنوئیدها
3. بیلی پروتئین ها

تاژک ها

فقط جلبک های سبز آبی و جلبک های قرمز فاقد یاخته های متحرک هستند و بقیه جلبک ها دارای یاخته های متحرکند.
از لحاظ شکل ظاهری دو نوع تاژک وجود دارد:
1- شلاقی
2- تنسل(پری)
 
تولید مثل در جلبک ها

روش های تولید مثل در جلبک ها به سه شکل زیر می باشد:
1- رویشی
2- غیر جنسی
3- جنسی
 
تولید مثل رویشی

در این نوع تولید مثل، بخشی از پیکر جلبک جدا می شود و پس از رشد و نمو به جلبک جدیدی تبدیل می گردد:

1. قطعه قطعه شدن
2. تقسیم دو تایی یاخته
3. ایجاد یاخته های مقاوم

تولید مثل غیر جنسی

در این نوع تولید مثل، جلبک یاخته های زایشی ویژه ای به نام هاگ ( اسپور) را بوجود می آورد. هاگ ها درون ساختاری به نام هاگدان( اسپورانژیوم) تولید می شوند.

هاگ ها بر دو نوع هستند: متحرک (زئوسپور) و غیر متحرک( آپلانواسپور)

تولید مثل جنسی

در این نوع تولید مثل، دو نوع یاخته جنسی مخالف به نام های گامت نر و ماده تولید می شود. اگر هر دو نوع گامت روی یک ریسه به وجود آیند جلبک را هموتالیک در غیر این صورت هتروتالیک می نامند. انواع ترکیب گامت ها عبارتند از:
1- ایزوگامی
2- انیزوگامی
3- اووگامی
 

مطالعات روی حیوانات نشان داده که جلبک می‌تواند سطح قند خون را به طور قابل توجهی کاهش دهد. در برخی از موارد، از داروهای دیابتی معروف، از جمله متفورمین نیز بهتر عمل می‌کند. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد جلبک می‌تواند بر بدن انسان موثر باشد.

در مطالعه‌ای متشکل از ۲۵ بیمار با دیابت نوع ۲، که ۲ گرم جلبک در روز مصرف می‌کردند به کاهش شدید قند خون منجر شد.

HbA1c، یک شاخص میزان قند خون در طولانی مدت، از ۹% تا ۸% کاهش یافت، که بسیار قابل توجه است. مطالعات تخمین می‌زنند که کاهش ۱ درصدی از این شاخص می‌تواند خطر مرگ مربوط به دیابت را تا حدود ۲۱ درصد کاهش دهد. گرچه این مطالعه در مقیاس کوچک بوده و تنها برای ۲ ماه طول کشید، می‌تواند قابل قبول باشد اما شک برانگیز نیز هست.

صدمه اکسیداتیو ناشی از ورزش عامل اصلی خستگی عضلانی است. غذاهای گیاهی مشخص، خواص آنتی‌اکسیدانی دارند که می‌توانند به ورزشکاران کمک نمایند تا افراد با فعالیت فیزیکی بالا این آسیب را به حداقل برسانند. طبق مطالعات به‌نظر می‌رسد جلبک استقامت و قدرت ماهیچه را بهبود بخشیده و موثر است.

در دو مطالعه، نشان داده شده بود که جلبک استقامت افراد را بالا برده و مانع از خستگی سریع می‌شود. مطالعه دیگری در دانشکده‌ی تربیت بدنی نشان داد که مکمل‌های جلبک قدرت عضلانی را افزایش می‌دهند اما هیچ تاثیری بر استقامت ندارند.

انواع مختلفی از کم‌خونی وجود دارد. کم‌خونی تقریبا در افراد مسن رایج‌تر است که منجر به احساس ضعف و خستگی می‌شود.

رایج‌ترین آن به‌وسیله کاهش هموگلوبین یا سلول‌های قرمز خون مشخص می‌شود. در مطالعه‌ای با ۴۰ نفر شرکت‌کننده، افراد مسن با سابقه کم‌خونی، مکمل‌های جلبک را مصرف نمودند و مشخص شد هموگلوبین سلول‌های خونی را افزایش می‌دهد. همچنین عملکرد سیستم ایمنی نیز بهبود یافت. توجه داشته باشید که این تنها یک مطالعه است و تحقیقات بیشتر پیش از هر نوع توصیه‌ای نیاز است.

ورم آلرژیک با التهابی در مسیر جریان هوای بینی مشخص می‌شود. این امر به‌وسیله ذرات آلرژیک محیطی، مانند گرده، مو حیوانات و گرد و غبار گندم برانگیخته می‌شود. جلبک درمان پیشنهادی معروفی برای نشانه‌های ورم‌های آلرژیکی است و شواهدی دال بر تاثیر آن وجود دارد.

در مطالعه‌ای متشکل از ۱۲۷ نفر با ورم‌های آلرژیکی، مصرف ۲ گرم جلبک در روز به طور چشمگیری علائمی مانند ترشحات بینی، عطسه کردن، گرفتگی و خارش بینی را کاهش داد.

فشار خون بالا محرکی مهم در بسیاری از بیماری‌های کشنده است. ازجمله حمله‌های قلبی، سکته مغزی و بیماری‌ مزمن کلیوی. اگرچه مصرف ۱ گرم جلبک در روز بی‌تاثیر است، اما نشان داده شده است که مصرف ۵ گرم در روز، فشار خون در افراد با میزان فشار خون طبیعی را کاهش می‌دهد.

جلبک، با افزایش تولید نیتریک اکسید، مولکول‌های علامت دهنده که به سلول‌های خونی کمک می‌کند تا منبسط و منقبض می‌شوند را تحریک می‌کند.

ساختار چربی بدن مستعد پذیرش آسیب‌های ناشی از اکسیداتیو می‌باشد. Lipid proxidation، عامل اصلی بسیاری از بیماری‌های جدی شناخته شده است. به عنوان مثال، یکی از مراحل کلیدی در مسیر بیماری‌های قلبی لیپوپروتئین LDL است که در خون اکسیده شده است.

جالب توجه است، به نظر می‌رسد آنتی اکسیدان‌های موجود در جلبک به ویژه در کاهش lipid proxidation موثرند. این امر بارها در مطالعات انسانی و حیوانی نشان داده شده است. در یکی از این مطالعات با ۳۷ نفر شرکت کننده مبتلا به دیابت نوع ۲، که روزانه ۸ گرم از جلبک در طول روز مصرف می‌کردند، به طور قابل توجهی علائم آسیب‌های اکسیداتیو کاهش یافت. همچنین جلبک سطح آنزیم‌های آنتی اکسیدان در خون را افزایش می‌دهد.

در حال حاضر بیماری‌های قلبی بزرگترین قاتل در جهان محسوب می‌شوند. مشخص شده است که بسیاری از فاکتورهای قابل اندازه‌گیری، که به‌ عنوان فاکتور خطر نامیده ‌می‌شوند، با افزایش خطر بیماری قلبی مرتبطند. همانطور که نشان داده شده جلبک اثرات مفیدی بر روی بسیاری از آنها دارد.

برای مثال، می‌تواند کلسترول کلی، کلسترول LDL و تری‌گلیسیرید را کم کند، در حالی که کلسترول HDL (نوع خوب) را افزایش می‌دهد. در مطالعه‌ای با ۲۵ نفر شرکت‌کننده مبتلا به دیابت نوع ۲، با مصرف ۲ گرم از جلبک در روز این نشانه‌ها را به‌طور چشمگیری بهبود یافت.

مطالعه‌ای دیگر از افراد با کلسترول بالا نشان داد که ۱ گرم جلبک در روز، تری‌گلیسرید را تا حدود ۱۵.۳٪ و LDL را تا حدود ۱۰.۱٪ کم می‌کند. مطالعات متعدد دیگر اثرات مطلوب مصرف آن را نشان می‌دهند اما در مقادیر بالای ۵ تا ۸گرم جلبک در روز.

آسیب اکسیداتیو می‌تواند به DNA و سلول‌های ما صدمه برساند. این آسیب می‌تواند التهابات مزمنی که منجر به سرطان و سایر بیماری‌ها می‌شود را تحریک کند.. جلبک منبع فوق‌العاده‌ای از آنتی‌اکسیدان است که می‌تواند در برابر آسیب اکسیداتیو از بدن محافظت کند. جز فعال اصلی آن ‌ phycocyanin نامیده می‌شود. این ماده آنتی‌اکسیدانی منحصر به جلبک‌های سبز-آبی می‌باشد. Phycocyanin می‌تواند با رادیکال‌های آزاد مبارزه کنند و مانع از تولید مولکول‌های التهاباتی ‌شود، اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی موثری را تامین می‌کند

جلبک آنقدر مواد مغذی در خود جای داده که کاملا شگفت آور است، یک قرص تنها ۷گرم از پودر جلبک خشک را در بر می‌گیرد.

• پروتئین: ۴گرم.
• ویتامین B۱ (تیامین): ۱۱ درصد RDA.
• ویتامین B۲ (ریبوفلاوین): ۱۵درصد RDA.
• ویتامین B۳ (نیاسن): ۴ درصد RDA.
• مس: ۲۱ درصد RDA.
• آهن: ۱۱درصد .RDA
• آن‌ها همچنین حاوی مقادیر کافی منیزیم، پتاسیم و منگنز و مقادیر کمی از تقریبا هر ماده مغذی که ما نیاز داریم می‌باشند.

تنها ۲۰ کالری و ۱/۷ گرم کربوهیدرات قابل هضم دارند. گرم برای گرم، این به این معناست که جلبک ممکن است دقیقا مغذی‌ترین ماده غذایی روی سیاره باشد. یک قرص جلبک دربرگیرنده مقادیر کم چربی (حدود ۱ گرم)، ازجمله اسیدهای چرب امگا۶ و امگا ۳ در یک قرص حدود ۱.۵ گرمی از آن باشد.

کیفیت پروتئن جلبک در مقایسه با تخم مرغ عالی است. تمامی آمینواسیدهای ضروری که ما نیاز داریم را شامل می‌شود. اغلب ادعا می‌شود که جلبک حاوی ویتامین B۱۲ است که نادرست است. جلبک دربرگیرنده‌ی ویتامین کاذب B۱۲ است که برای انسان‌ها مفید نیست.